Zycie
Czesław Marek był polskim kompozytorem i pianista urodzonym w Przemyślu, 16 września 1891 roku natomiast zmarł 17 lipca 1985 roku w Zurychu.
W latach 1908 – 1909 uczył się gry na fortepianie oraz harmonii we Lwowie u St. Niewiadomskiego. Następnie przeniósł się do Wiednia, gdzie w dalszym ciągu uczył się gry na fortepianie (1910-13), a dodatkowo uczył się również kompozycji (1910-14) oraz dyrygentury (1913-14).
Dodatkowo od 1910 roku prowadził działalność dydaktyczną ucząc gry na fortepianie w Instytucie Muzycznym we Lwowie.
Kiedy w 1915 roku przeniósł się do Szwajcarii również pracował jako pedagog. I tak na początku prowadził klasę fortepianu w prywatnym Konserwatorium José Berra w Zurychu (1916-1919), a później, od 1929 roku objął stanowisko dyrektora Państwowego Konserwatorium w Poznaniu (1929 -1930)
W 1932 roku Czesław Marek otrzymał obywatelstwo szwajcarskie.
Nagrody
Czesław Marek za swoją twórczość i działalność na rzecz kultury otrzymał wiele odznaczeń, wyróżnień i nagród. Do najważniejszych z nich zaliczyć należy przede wszystkim nagrody: Lutni Warszawskiej (1912), Echa Poznańskiego (1924), Echa Krakowskiego (1925), miesięcznika „Muzyka” (1926 i 1927) oraz nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Kompozytorskim im. Franza Schuberta w Wiedniu (1928).
Twórczość
Do najważniejszych kompozycji autorstwa Czesława Marka zaliczyć możemy przede wszystkim utwory takie jak: Prélude et Air na fortepian (1911), Dwanaście wariacji na temat własny na fortepian (1911), Boheme na chór mieszany a cappella (1911), Sursum corda na chór mieszany a cappella (1911), Pięć pieśni na głos i fortepian (1911-13), Ballada na fortepian (1912), Marsz zbójnicki na chór męski a cappella (1912), Widziadło na chór męski a cappella (1912), Przedświt na chór męski i orkiestrę (1912), Méditations na orkiestrę (1913), Elégie et nocturne na fortepian (1913), Echos de la jeunesse na fortepian (1913), Canzona i 2 romanse na fortepian (1913), Scherzo symfoniczne na orkiestrę (1914), Capriccio na orkiestrę (1914), Sonata na skrzypce i fortepian (1914), Waldnacht na głos i fortepian (1914), Sinfonietta na orkiestrę (1914-16), Allegro amabile na fortepian (1915), Sérénade italienne na 2 fortepiany (1915), Wiatr gnie sieroce smreki na głos i fortepian (1915), Pięć pieśni na głos i fortepian (1915-17), Serenada na skrzypce i orkiestrę (1916-18), Petite valse na fortepian (1919), Triptyque. Trois préludes et fugues pour piano (1919), Pozdrowienie na chór męski a cappella (1924), Cyt… to era śmierci na chór męski a cappella (1924), Suita na orkiestrę (1925), Romans, scherzo, andante i gawot w starym stylu na skrzypce i fortepian (1926), Sarabanda i toccata na fortepian (1927), Three Jazz-Caprices na fortepian (1928), Sinfonia brevis na orkiestrę (1928), Na wsi, suita polskich pieśni ludowych na głos i orkiestrę kameralną (1929), Deux pieces romantiques na harfę (1930), Chants paysants (Wiejskie śpiewy) na głos solowy i orkiestrę kameralną (1934), Mała suita na fortepian (1935), Petite suite en clef de sol na fortepian (1935), Fox-Trot na fortepian (1937), Jazz-Humoresque na 2 fortepiany (1937), Chorał na fortepian (1938), Two Fox-Trots na fortepian (1938), Three Dances na fortepian (1939) oraz Toccata na fortepian (1958).
Poza kompozycjami muzycznymi Marek był również autorem książki „Lehre des Klavierspiels”.
Marta Kotas 2009.06.21.
