Zygmunt Krauze

Zygmunt Krauze

Zycie
Jest polskim kompozytorem i pianistą, który urodził się w Warszawie 19 września 1938 roku.
Początkowo studiował na warszawskiej Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej, gdzie uczył się kompozycji (1964) oraz gry na fortepianie (1962). Po ukończeniu edukacji w Warszawie wyjechał do Paryża. Dzięki stypendium Rządu Francuskiego kontynuował on swoją edukację w zakresie kompozycji (1966-67).
W 1967 roku założył zespół instrumentalny „Warsztat Muzyczny”, który wykonywał głównie współczesne kompozycje. Zespół przez ponad dwadzieścia lat dał ok. 300 koncertów.
Poza działalnością zespołową Zygmunt Krauze również koncertował samodzielnie, zarówno w Europie jak i w Stanach Zjednoczonych.
Warto tutaj również wspomnieć o działalności dydaktycznej Zygmunta Krauze. Artysta wykładał przedmioty muzyczne zarówno na uczelniach w Berlinie, w Sztokholmie, w Darmstad, w Ameryce, w Bazylei, w Tokio, w Osace, w Seulu, a także w Korei Południowej.
Dodatkowo na specjalne zaproszenie Pierre’a Bouleza objął stanowisko doradcy artystycznego w Institut de Recherche de Coordination Acoustique Musique (IRCAM), a także prowadził audycje w Radio France Musique.
Od roku 1986 współpracował również z Telewizją Polską, gdzie początkowo realizował serię „Muzyka powstaje” (Nagroda Prezesa Polskiego Radia i Telewizji, 1987),a później w okresie 1988 – 89 cykl „Cisza i dźwięk”.
Poza działalnością muzyczną i dydaktyczną Zygmunt Krauze zajmował się również działalnością w instytucjach publicznych zarówno w Polsce jak i za granicą. Do najważniejszych stanowisk jakie piastował zaliczyć należy przede wszystkim funkcje: Prezydenta Międzynarodowego Towarzystwa Muzyki Współczesnej (ISCM/SIMC) (1987-90), prezesa Polskiego Towarzystwa Muzyki Współczesnej (polskiej sekcji ISCM), (1989 -2002), prezesa Towarzystwa im. Witold Lutosławskiego (2003-2006), a od 1964 jest członkiem Związku Kompozytorów Polskich.
Zygmunt Krauze jest żonaty i ma dwóch synów, a także wnuka.

Nagrody
Za swoją twórczość i działalność został wielokrotnie wyróżniany i odznaczany podczas wielu konkursów kompozytorskich, a także otrzymał: I nagrodę na Ogólnopolskim Konkursie Współczesnej Muzyki Fortepianowej w Łodzi (1957), II nagrodę na Konkursie Młodych Związku Kompozytorów Polskich (1965), I nagrodę na Międzynarodowym Konkursie „Gaudeamus” dla Wykonawców Muzyki Współczesnej w Utrechcie (1966), Srebrny Krzyż Zasługi dla Polski (1975), Medal Wyróżnienia od Jeunesses Musicales w Polsce, został zatytułowany Chevalier de l’Ordre des Arts et des Lettres we Francji(1984) oraz Nagrodą Polskiego Związku Kompozytorów (1988), nagrodę Ministra Kultury w Polsce (1989), złoty medal Chopina od Fundacji im. Fryderyka Chopina (1994), Polski Złoty Krzyż Zasługi (2004) oraz Doroczną Nagrodę od Polskiego Ministerstwa Kultury w roku 2005. Natomiast w 2007 roku dostał najwyższe wyróżnienie od Prezydenta Francji: Officier de la Legion d’Honeur.
Ponadto w 1999 roku został mianowany Honorowym Członkiem Międzynarodowego Towarzystwa Muzyki Współczesnej (ISCM).

Twórczość
Do ważniejszych kompozycji Zygmunta Krauze zaliczyć możemy utwory: Piece for Orchestra No. 1 (1969), Piece for Orchestra No. 2 (1970), II Kwartet smyczkowy (1970), Folk Music na orkiestrę (1972), Aus aller Welt stammende na 10 instrumentów smyczkowych (1973), Soundscape na instrumenty, przedmioty i taśmę (1975), Fete galante et pastorale na orkiestrę i 4 solistów (1975), Koncert fortepianowy (1976), Suite de dances et de chansons na klawesyn i orkiestrę (1977), Koncert skrzypcowy (1980), Gwiazda, opera kameralna (1980), Tableau vivant na orkiestrę kameralną (1982), Piece for Orchestra No. 3 (1982), Arabesque na fortepian i orkiestrę kameralną (1983), III Kwartet smyczkowy (1983), Quatuor pour la naissance (1984), Symphonie Parisienne (1986), From Keyboard to Score na fortepian (1987), La Terre na sopran, fortepian i orkiestrę (1995), II koncert fortepianowy (1996), Emilly Bell na orkiestrę smyczkową (2000), Pięć pieśni do słów Tadeusza Różewicza [wersja II] na baryton i orkiestrę (2000), Adieu [wersja I] na orkiestrę symfoniczną (2000), Balthazar, opera w dwóch aktach na solistów, chór i orkiestrę (2001), Adieu [wersja II] na pianino solo i orkiestrę (2001), Iwona, księżniczka Burgunda, opera w czterech aktach na solistów, chór kameralny i orkiestrę (2004), Bal w Operze na chór kameralny i zespół 12 instrumentów według poematu Juliana Tuwima (2004-2006), Gwiazda [wersja III], opera w jednym akcie na sopran, komputer i dwóch operatorów (2006), Hymn do tolerancji na orkiestrę symfoniczną (2007) czy Iwona, księżniczka Burgunda (2007).

Marta Kotas 2009.06.20

Share

Written by:

3 883 Posts

View All Posts
Follow Me :