Zycie
Stanisław Wisłocki był polskim kompozytorem, dyrygentem i pianistą, który urodził się 7 lipca 1921 roku w Rzeszowie, natomiast zmarł 31 maja 1998 roku w Warszawie.
Początkowo studiował we Lwowie, jednak w czasie wojny przeniósł się do Akademii Muzycznej w Timisoarze i w Bukareszcie, gdzie studiował kompozycję, dyrygenturę oraz grę na fortepianie. Dodatkowo podczas swojego pobytu w Rumunii był również dyrygentem i pianistą.
Kiedy w 1945 roku wrócił do Warszawy założył orkiestrę kameralną Towarzystwa Krzewienia Polskiej Muzyki Ludowej, a dwa lata później zajął się organizacją Orkiestry Symfonicznej Filharmonii Poznańskiej. Był tam dyrektorem artystycznym oraz pierwszym dyrygentem. Funkcję tę sprawował przez 11 lat.
Natomiast w latach 1961 – 1967 pracował jako dyrygent Filharmonii Warszawskiej, natomiast w latach 1978 – 82 był dyrektorem i kierownikiem artystycznym Wielkiej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia i Telewizji w Katowicach.
Od 1948 roku pracował jako nauczyciel w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Poznaniu, gdzie uczył dyrygentury. Natomiast w 1955 roku został profesorem Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Warszawie, gdzie od 1958 roku był kierownikiem Katedry Dyrygentury.
Nagrody
Za swoją twórczość Stanisław Wisłocki był wielokrotnie doceniany i wyróżniany zarówno w Polsce jak i za granicą. Był laureatem m.in. otrzymał Grand Prix du Disque Akademii Charlesa Crossa w Paryżu. dodatkowo otrzymał Nagrody Ministra Kultury i Sztuki, Nagrodę Związku Kompozytorów Polskich, a także wiele odznaczeń polskich i zagranicznych.
Twórczość
Do najważniejszych kompozycji autorstwa Stanisława Wisłockiego zaliczyć należy przede wszystkim utwory takie jak: Na rozstajach, poemat symfoniczny (1942), Sonata na skrzypce i fortepian (1942), Sonata na tematy Scarlattiego na fortepian (1942), Dwie suity fortepianowe (1943), Kwartet fortepianowy (1943), Symfonia nr 1 (1944), Cztery poematy na tenor solo i orkiestrę kameralną (1944), Taniec zbójnicki na orkiestrę kameralną (1945), Uwertura na orkiestrę kameralną (1945), Nokturn na orkiestrę (1947), Koncert fortepianowy (1949), Symfonia o tańcu na orkiestrę (1951) oraz Ballada symfoniczna na orkiestrę (1952).
Marta Kotas 2009-07-06
