Nie sposób
ogarnąć ponadczasowego piękna wrocławskiego kościoła podczas jednej krótkiej
wizyty. Ogromne wrażenie robię przede wszystkim niezwykłe freski, z których
wyrastają namalowane kolumny i balkony, zdające się unosić optycznie sklepienie
kościoła. Aby w pełni docenić maestrię malarza trzeba jednak najpierw
przyzwyczaić wzrok do barokowej obfitości, której przejawem są wszechobecne
sylwetki aniołów i świętych oraz wielobarwne ornamenty.
Kościół
Najświętszego Imienia Jezus został wybudowany w miejscu dawnego zamku
królewskiego. Świątynię konsekrowano w 1698 roku, lecz pierwszy etap prac
zakończono dopiero osiem lat później. W międzyczasie powstawały monumentalne
malowidła – prawdziwe arcydzieła barokowej sztuki iluzjonistycznej. Ich autor,
austriacki artysta – Johann Michael Rottmayr von Rosenbrunn, tworzył głównie
dzieła o tematyce religijnej i mitologicznej, lecz zasłynął właśnie dzięki
freskom, które dodawały głębi obiektom sakralnym.
Niespełna
dwadzieścia lat później rozpoczęto przebudowę kościoła, zmieniono wtedy również
większość elementów wyposażenia świątyni. Wnętrze budynku dwukrotnie poddawano
renowacji – w 1763 roku oraz w latach 1879-1893. Po zakończeniu II wojny
światowej konieczne było usunięcie szkód powstałych w wyniku działań zbrojnych.
Zakres prac konserwatorskich objął naprawę fragmentu sklepienia, odnowienie
zniszczonych figur i stiuków oraz zrekonstruowanie malowideł (zadania tego
podjął się Jan Drobek). Mimo wszystko historia łaskawie obeszła się z kościołem
Najświętszego Imienia Jezus, dzięki czemu możemy podziwiać jego architekturę i
większą część wyposażenia w niemal niezmienionej przez upływ czasu postaci.
Wśród bogactwa złoceń oraz roślinnych ornamentów,
zdobiących długie szeregi kaplic dostrzec można również zielone i
brunatno-szare stiuki, które znacząco wpływają na koloryt świątyni. Na różnych
poziomach umieszczono jasne figury świętych, które wychylają się do nas w
teatralnym geście lub zdają się unosić ku pokrytym freskami sklepieniom. Z
iście barokowej obfitości dzieł sztuki malarskiej i rzeźbiarskiej wyróżnia się monumentalna
sylwetka ołtarza głównego, który wykonano według projektu jezuity – Krzysztofa
Tauscha w pierwszej połowie XVIII wieku. Ten sam artysta namalował też otoczony
rzeźbami obraz znany jako Ofiarowanie Jezusa w świątyni . Wokół
malowidła stoją figury św. Ignacego Loyoli oraz św. Ksawerego, a niedaleko
ołtarza umieszczono marmurową pietę, stanowiącą wierne odwzorowanie dzieła
Michała Anioła z rzymskiej Bazyliki św. Piotra.
Bibliografia:
http://uniwersytecki.archidiecezja.wroc.pl/historia.html
Nina Kinitz 10 kwietnia 2010
