Zycie
Zbigniew Bargielski urodził się w Łomży w dniu 21 stycznia 1937 roku.
Zanim rozpoczął edukację muzyczną studiował prawo na lubelskim Uniwersytecie im. Marii Skłodowskiej – Curie, która trwała w latach 1954 – 57. Studia muzyczne rozpoczął dopiero w 1958 roku. Studiował w warszawskiej Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej. Uczył się kompozycji pod okiem Tadeusza Szeligowskiego. Natomiast po śmierci swojego nauczyciela przeniósł się do Katowic, gdzie kontynuował naukę na tamtejszej Państwowej Szkole Muzycznej pod kierunkiem Bolesława Szabelskiego. Studia kompozytorskie ukończył w 1964 roku. Po ukończeniu edukacji w kraju postanowił kontynuować naukę za granicą i tak na początku uczył się w Paryżu (1966-67), w Grazu (1972). W 1986 roku wyjechał na stypendium do Deutscher Akademischer Austauschdienst.
Obecnie zajmuje się również działalnością dydaktyczną. W 2002 roku prowadzi wykłady z kompozycji w Akademii Muzycznej w Bydgoszczy natomiast rok później zaczął wykładać również w krakowskiego Akademii Muzycznej.
Zbigniew Bargielski na stałe mieszka w Wiedniu.
Nagrody
Twórczość Zbigniewa Bargielskiego była wielokrotnie wyróżniana podczas licznych konkursów międzynarodowych i krajowych. I tak możemy tutaj wymienić m.in.: wyróżnienie podczas Międzynarodowej Trybuny Kompozytorów UNESCO w Paryżu (1981), I nagroda Konkursu Młodych Związków Kompozytorów Polskich (1965, 2001), II nagroda Konkursu Kompozytorskiego im. Artura Malawskiego (1976), Dodatkowo odznaczony został medalem Zasłużonych dla Kultury Polskiej (1990), Krzyżem Oficerskim Polonia Restituta (1995).
Dorobek artystyczny
Twórczość Zbigniewa Bargielskiego jest twórczością bardzo oryginalną, która odznacza się swoim specyficznym stylem. Znaczną rolę w jego kompozycjach odgrywa system „centrowy”, o którym Bargielski mówi: „zakłada [system centrowy] wyodrębnienie dominujących dźwięków, które funkcjonują jako centra dla poszczególnych segmentów formy. Są one wydobywane na pierwszy plan poprzez częste repetycje, podczas gdy inne dźwięki, bardziej neutralne, tworzą strukturalne tło.”
Zbigniew Bargielski tworzy m.in.: koncerty, opery, kwartety, nokturny, epitafia czy suity. A spośród około 100 kompozycji Zbigniewa Bargielskiego wymienimy tylko niektóre: Neosonatina na skrzypce i fortepian (1956), Siedem studiów na fortepian (1957), Parades na orkiestrę symfoniczną (1965), Cztery pieśni miłosne na mezzosopran (alt) i fortepian do słów Alicji Patey-Grabowskiej (1969-72), Parades 1970 na orkiestrę (1970), Różany ogród na baryton lub alt i klarnet basowy do słów T. S. Eliota (1971), Alicja w krainie czarów, opera kameralna dla młodzieży (1971-72), Impromptu na perkusję solo (1975), Rapsodia Polska na instrumenty dęte i perkusję (1976), I zapłoną oboje a nikt nie ugasi na orkiestrę smyczkową (1978), Klatka dla motyli na kwintet dęty (1978), Es ist noch Nacht, noch ein Laut na mezzosopran, perkusję i orkiestrę (1980), Traumvogel na akordeon i perkusję (1980), Wieczór z przeszłości na gitarę, klawesyn i czelestę (1980), Rozmowa z cieniem na 2 akordeony (1982), Pięciu po drodze, kwartet saksofonowy z marimbą (1982-86), Rondo alla polacca na małą orkiestrę (1983), Labirynt na fortepian (1983), Czarne lustro na gitarę i akordeon (1984), Labirynt na wiolonczelę i akordeon (1984-87), Arc-en-ciel na mandolinę i harfę celtycką (1985), Taniec polski na skrzypce (1985), Grazer variationen na orkiestrę akordeonową (1987), Sonata na skrzypce i fortepian (Sonata zapomnienia) (1987), Nocne ptaki na kwintet klarnetowy (1987), Panopticum na dwa fortepiany (1987), W ziemi niczyjej, oratorium (1988-89), Taniec drwali na klarnet, tubę i fortepian (1989), Egad na akordeon i wibrafon (1991), Młyn dźwiękowy na orkiestrę akordeonową i perkusję (1991), Koncert na trąbkę i orkiestrę (1992), Przechadzka Beethovena do księcia Lichnowskiego na fortepian (1992), Trigonalia na gitarę, akordeon, perkusję i orkiestrę kameralną (1994), Kwartet smyczkowy nr 4 „Le temps ardent” (1994), Concertino for piano and chamber orchestra (1995), Taniec na granicy światła na zespół kameralny (1995), Noc-Dzień, 5 pieśni na sopran i fortepian (1995), Źródło nadziei na saksofon altowy i marimbę (1995), Zagubione-odnalezione na skrzypce solo (1996), Orfeusz na baryton, skrzypce i dzwonki (1996), W poszukiwaniu straconego dźwięku na flet solo (1996), Krajobraz wspomnień (Witold Lutosławski in memoriam) na skrzypce, wiolonczelę i fortepian (1996), Hierofania dla 5 perkusistów (1996), Tango na zespół kameralny (1997), Slapstick na orkiestrę kameralną (1997), Shrine for Anonymous Victim, muzyka elektroniczna (1999), Music for Children na fortepian (1999-2001), Light Cross, muzyka elektroniczna (2000), Towards Organic Geometry, muzyka elektroniczna (2001), Kwartet smyczkowy nr 5 „Le temps qui n’est plus” (2001), Le cristal flamboyant (Płonący kryształ) na klawesyn i taśmę (2002), Jeux a trois na 3 akordeony (2003), List do Mileny na sopran, skrzypce i fortepian (2005), L’espace attrape na orkiestrę (2005) oraz Kwartet smyczkowy nr 6 (2006).
Poza muzyką zajmuje się również publicystyką muzyczną.
Marta Kotas 2009.06.20
