Henryk Rzewuski (pseudonim: Jarosz Bejła) urodził się 3 maja 1791 na Wołyniu; polski pisarz i publicysta; ideolog „koterii petersburskiej”.
Urodził się w magnackiej rodzinie, jego ojcem był pisarz i poseł Adam Wawrzyniec, a pradziadkiem hetman wielki koronny Wacław Rzewuski. W młodości służył w wojsku.
Przez całe swoje życie Rzewuski wiele podróżował, zaczynając od Petersburga, a na Cudnowie kończąc. W 1825 roku wyjechał do Krymu, wraz z Adamem Mickiewiczem. Podobno dzięki Mickiewiczowi Jarosz Bejła zaczął pisać. Mickiewicza urzekły jego opowieści i nalegał, aby zaczął je spisywać. Dzięki jego historiom o życiu staroszlacheckim powstał pomysł napisania „Pana Tadeusza”. Opowiadając o Rzewuskim Mickiewicz zawsze mówił, że był wspaniałym rozmówcą i uwielbiał go słuchać.
Od roku 1851 był redaktorem „Dziennika Warszawskiego”.
Rzewuski został twórcą „gawędy szlacheckiej”, zapoczątkował ją utworem „Pamiątki JPana Seweryna Soplicy, cześnika parnawskiego”. „Pamiątki…” były czymś całkowicie nowym, oryginalnym. Zyskały sympatię dzięki poczuciu humoru i zachowaniu tradycji.
Inne jego utwory to m.in.:
-„Zamek krakowski”
– „Zaporożec”
-„Pamiętniki Bartłomieja Michałowskiego”
-„Próbki historyczne”
Zmarł 28 lutego 1866 w Cudnowie.
Źródła: www.wikipedia.pl , „Henryk Rzewuski, życie i poglądy”
Hanna Szczesiak 2009.03.17
