Zycie
Roman Maciejewski był polskim kompozytorem, pianistą i dyrygentem. Przyszedł na świat 28 lutego 1910 roku w Berlinie, natomiast zmarł 30 kwietnia 1998 roku w Göteborgu.
Na samym początku lekcji muzyki, gry na fortepianie i skrzypcach udzielała Maciejewskiemu matka, która była niezwykle uzdolnioną skrzypaczką i pianistką. Natomiast później podjął naukę w berlińskim Konserwatorium Muzycznym im. J. Sterna (1916-1919). Po ukończeniu edukacji w tymże Konserwatorium wrócił do kraju, gdzie razem z rodzicami zamieszkał w Lesznie.
W 1924 roku rozpoczął naukę w poznańskim Konserwatorium Muzycznym, gdzie uczył się gry na fortepianie, teorii muzyki, harmonii oraz kontrapunktu i solfeżu. W poznańskiej uczelni przebywał do 1931 roku. Poza nauką Roman Maciejewski był również kierownikiem artystycznym Chóru im. St. Moniuszki. W 1931 roku przeniósł się do Warszaw, gdzie dalej uczył się kompozycji w Konserwatorium Warszawskim. Jednak po dwóch latach został relegowany z uczelni za organizowanie strajków studenckich, które miały na celu wymuszenie przywrócenia na funkcji rektora K. Szymanowskiego.
Jednak nie zaprzestał on nauki i nie porzucił kariery muzycznej. Jeszcze w tym samym roku rozpoczął koncerty pianistyczne, które dały mu nie tylko sławę i uznanie w środowisku muzycznym, ale również zapewniły liczne znajomości. Dzięki nawiązaniu kontaktu z Józefem Beckiem nie tylko wybrał się w trasę koncertową po Bałkanach(1933), ale również otrzymał roczne stypendium muzyczne w Paryżu (1934). Będąc w Paryżu związał się ze Stowarzyszeniem Młodych Muzyków Polaków w Paryżu, gdzie od pełnił różne funkcje. I tak w 1935 roku był sekretarzem Zarządu, a rok później został mianowany wiceprezesem (1936).
Kiedy w 1938 roku wyjechał do Anglii w trasę koncertową poznał Kurta Joosa, który zamówił u niego muzykę do przedstawienia baletowego dla swojego zespołu tanecznego. Przebywając w siedzibie grupy Joosa Roman Maciejewski poznał swoją przyszłą żoną – szwedzką tancerkę Elvi Gallen. Para pobrała się w 1939 roku i wyjechali razem do Szwecji, gdzie przeczekali wojnę. Będąc w Szwecji Roman Maciejewski czynnie udzielał się w środowisku tamtejszej Polonii, w tym m.in. był organizatorem Związku Polaków w Szwecji.
Tam też poznał Ingmara Bergmana, dla które często komponował muzykę, która uświetniała jego przedstawienia teatralne.
W 1951 roku wyjechał do Stanów Zjednoczonych korzystając z zaproszenia Artura Rubinsteina. Przebywał tam do 1977 roku. Będąc tam Roman Maciejewski pracował m.in. jako organista w kościołach katolickich w Los Angeles, a także był organizatorem złożonego z 70 osób Roman Choir. Wraz z zespołem koncertowali niemal w całej Kalifornii.
W 1977 roku powrócił do Göteborga, gdzie mieszkał, aż do śmierci.
Pochowano go na cmentarzu w Lesznie.
Twórczość
Do najważniejszych utworów autorstwa Romana Maciejewskiego zaliczyć należy przede wszystkim kompozycje takie jak: Sonata na fortepian nr 1 (1926), Kołysanka na fortepian (1928), Pieśni kurpiowskie na chór mieszany (1928), Wariacje na fortepian (1928), Mazurki na fortepian (1928-90), Preludia na fortepian (1930-33), Tańce góralskie na fortepian (1931), Bajka, balet dla dzieci na fortepian (1932), Trzy pieśni Bilitis [wersja I] na sopran i fortepian (1932), Sonata na fortepian nr 2 (1932), Etiudy na fortepian (1932), Tryptyk na fortepian (1933), Trzy pieśni Bilitis [wersja II] na sopran i orkiestrę (1935), Koncert na dwa fortepiany bez orkiestry (1936), Tarantella i kołysanka na dwa fortepiany (1938), Sonata na skrzypce i fortepian (1938), Oberek scena baletowa na dwa fortepiany (1943), Allegro concertante na fortepian i orkiestrę symfoniczną (1944), Missa pro defunctis (Requiem) na solistów, chór mieszany i orkiestrę symfoniczną (1944-59), Negro spirituals na dwa fortepiany (1946), Matinata na skrzypce, altówkę i wiolonczelę (1948), Suita hiszpańska na dwie gitary (1948), Mazurek na dwa fortepiany (1951), Nokturn na flet, gitarę i czelestę (1951), Kołysanka na trio smyczkowe, flet, dwie gitary i czelestę (1952), Fandango na fortepian (1953), Msza pasterska, kolędy polskie na 4-głosowy chór żeński lub chłopięcy z organami (1955), Carrols na chór mieszany i organy (1956), Missa Brevis na chór mieszany (lub baryton) i organy (1964), Msza Zmartwychwstania na chór mieszany i organy (1966), Msza ku czci św. Cecylii na chór mieszany i organy (1967), Kwintet na instrumenty dęte (1971), Widok znad morza, suita na małą orkiestrę (1972), Kołysanka na fortepian i orkiestrę symfoniczną (1976), Hosanna na chór 2-głosowy, organy i kwartet dęty (1976), a także 24 transkrypcje na 2 fortepiany utworów klasycznych.
Marta Kotas
