Kazimierz Serocki

Kazimierz Serocki

Zycie
Kazimierz Serocki urodził się w Toruniu 3 marca 1922 roku natomiast zmarł w Warszawie 9 stycznia 1981 roku. Był polskim kompozytorem i pianistą.
Już od najmłodszych lat interesował się muzyką. W wieku siedmiu lat rozpoczął naukę gry na fortepianie w toruńskiej szkole muzycznej, a później studiował w Bydgoszczy.
W czasie II wojny światowej był pianistą kawiarnianym w Warszawie, w tym samym czasie zaczął również komponować swoje własne utwory.
Kiedy miał 22 lata zaczął się uczyć gry na fortepianie i ponownie uczył się kompozycji w tajnym Konserwatorium Muzycznym w Warszawie.

Po zakończeniu wojny Serocki uczył się w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Łodzi, gdzie uczył się kompozycji i gry na fortepianie. Przez krótki czas prowadził Teatr Powszechny w Warszawie, gdzie pełnił funkcję kierownika muzycznego.

W 1946 roku ożenił się z Zofią Adamską i wyjechał na stypendium do Paryża. Stypendium ufundowało mu polskie Ministerstwo Kultury i Sztuki.
Kiedy w 1948 roku kompozytor wrócił do Warszawy
Był również członkiem i współorganizatorem Grupy 49.

Kazimierz Serocki umarł w lecznicy Ministerstwa Zdrowia w Warszawie po ciężkiej chorobie. Za jego zasługi i wkład w tworzenie polskiej kultury przyznano mu pośmiertnie honorowe członkostwo w Związku Kompozytorów Polskich.

Nagrody
Kazimierz Serocki za swoją twórczość i działalność kompozytorską był wielokrotnie odznaczany i nagradzany, a do najważniejszych jego wyróżnień zaliczyć należy przede wszystkim: III nagrodę na II Konkursie Kompozytorskim im. F. Chopina (1948), III nagroda na Festiwalu Muzyki Polskiej (1951), nagroda na Konkursie Kompozytorskim im. Grzegorza Fitelberga (1958, 1959, 1960), wyróżnienie na Międzynarodowej Trybunie Kompozytorów UNESCO w Paryżu (1958, 1959), nagroda Ministra Kultury i Sztuki za całokształt twórczości (1963), nagroda Związku Kompozytorów Polskich (1966), nagroda państwowa I stopnia za wybitne osiągnięcia w twórczości kompozytorskiej (1972), nagroda Fundacji im. Alfreda Jurzykowskiego w Nowym Jorku (1975) oraz Prix Italia (1979).

Twórczość

Do najważniejszych kompozycji autorstwa Kazimierza Serockiego zaliczyć należy przede wszystkim utwory takie jak: Tryptyk na orkiestrę kameralną (1948), Sonatina na fortepian (1949), Trzy melodie kurpiowskie na soprany, tenory i zespół kameralny (1949), Romantic Concerto na fortepian i orkiestrę (1950), Trzy śpiewki na chór mieszany a cappella (1951), Pieśń traktorzystów na głos z fortepianem (1951), Symfonia nr 1 (1952), Suita preludiów na fortepian (1952), Koncert na puzon i orkiestrę (1953), Krasnoludki, miniatury dla dzieci na fortepian (1953), Suita na 4 puzony (1953), Symfonia nr 2 „Symfonia pieśni” na sopran, baryton, chór i orkiestrę (1953), Sobótkowe śpiewki na chór mieszany a cappella (1954), Sonatina na puzon i fortepian (1954), Suita opolska na chór mieszany a cappella (1954), Taniec na klarnet i fortepian (1954), Sonata na fortepian (1955), Sinfonietta na 2 orkiestry smyczkowe (1956), Serce nocy, cykl pieśni na baryton i fortepian (1956), Oczy powietrza, cykl pieśni na sopran i fortepian (1957), Musica concertante na orkiestrę (1958), Epizody na smyczki i 3 grupy perkusyjne (1959), Segmenti na orkiestrę (1960-61), A piacere, propozycje na fortepian (1962-63), Freski symfoniczne na orkiestrę (1963-64), Continuum sekstet na instrumenty perkusyjne (1965-66), Niobe, muzyka do fragmentów poematu K. I. Gałczyńskiego na 2 recytatorów, chór i orkiestrę (1966), Forte e piano, muzyka na dwa fortepiany i orkiestrę (1967), Poezje na sopran i orkiestrę kameralną (1968-69), Dramatic Story na orkiestrę (1968-70), Swinging Music na klarnet, puzon, wiolonczelę (lub kontrabas) i fortepian (1970), Fantasmagoria na fortepian i perkusję (1970-71), Fantasia elegiaca na organy i orkiestrę (1971-72), Impromptu fantasque na flety proste, mandoliny, gitary, perkusję i fortepian (1973), Ad libitum, 5 utworów na orkiestrę (1973-77), Concerto alla cadenza per flauto a becco e orchestra (1974), Arrangements na 1-4 flety proste (1975-76) oraz Pianophonie na fortepian, środki elektroniczne i orkiestrę (1976-78).

Marta Kotas 2009-06-25

Share

Written by:

3 883 Posts

View All Posts
Follow Me :