Jakub Sobieski (herbu Janina) urodził się 5 maja 1590 roku, był najmłodszym synem kasztelana i wojewody Marka Sobieskiego i Jadwigi Snopkowskiej (pierwszej żony Marka). Był parlamentarzystą, dyplomatą i pamiętnikarzem polskim oraz starostą, m.in. Trembowla, Gniwu, Krasnegostawu i Baru.
Był ojcem dziewięciorga dzieci: Jana (Jan III Sobieski, król Polski), dwóch Stanisławów, Marka, Katarzyny, Anny, dwóch córek zmarłych w dzieciństwie, których imiona nie są znane i Zofii. Ożenił się z Zofią Daniłowiczówną, przez co wzrósł jego majątek.
Był osobą bardzo wykształconą, pobierał nauki w wielu miejscach. Najpierw w domu rodzinnym, następnie w Akademii Zamojskiej. Kolejnym etapem jego edukacji były studia na Uniwersytecie Krakowskim, po czym wrócił do Zamościa. Następnie wyjechał do Paryża, gdzie został cztery lata.
Uczestniczył w Dymitriadach*, negocjował ze Szwedami w Prabutach (1628 r.), Starym Targu (1629 r.) i Sztumskiej Wsi (1635 r.). Brał udział w ekspedycjach chocimskich przeciw Imperium Osmańskim (1621 r.) i Abazemu Paszy (1633 r.). Otrzymał wiele tytułów, np. kasztelana krakowskiego (1646 r.), wojewody bełskiego (1638 r.) i ruskiego (1641 r.). Jako poseł został wybrany na marszałka siedmiu sejmów, w tym nadzwyczajnego i elekcyjnego.
W 1621 roku napisał „Commentariorum chotinensis belli libri tres” („Pamiętnik wojny chocimskiej”), który został opublikowany w Gdańsku, w 1646 roku. Jego autorstwa jest również praca, zawierająca zasady kształcenia, którą otrzymał Jan w czasie podróży do Krakowa.
Jego rękopisy są wartościowe pod względem historycznym, pisząc je wykazał się ogromną rzetelnością i wiedzą.
Jest bohaterem powieści Mieczysława Lepeckiego „Pan Jakobus Sobieski”.
Zmarł w 1646 roku.
*Dymitriady – nazwa interwencji zbrojnych części polskiej magnaterii w wewnętrzne sprawy Rosji w latach 1604-1610; były jedną z przyczyn wybuchu wojny polsko-rosyjskiej 1609-1618.
Źródła:
-www.onet,pl, WIEM
-www.wikipedia.pl
Hanna Szczsiak 2008.07.31
