Zycie
Ignacy Marceli Komorowski był polskim skrzypkiem, kompozytorem oraz wiolonczelistą, który urodził się w Warszawie 13 stycznia 1824 roku w Warszawie. Tamteż zmarł 14 października 1857 roku.
Na samym początku uczył się gry na fortepianie, a później uczył się również gry na skrzypcach.
W wieku 14 lat dodatkowo śpiewał w chórze amatorskim zorganizowanym przez Józefa Krogulskiego działającego przy kościele ojców Pijarów.
Poza śpiewem, grą na skrzypcach i fortepianie dodatkowo, od 1842 roku Komorowski uczył się również gry na wiolonczeli, a także zdobywał wiedzę teoretyczną z zakresu kontrapunktu i harmonii, a także kompozycji.
W 1847 roku zaczął udzielać lekcji gry na fortepianie, skrzypcach, a także wiolonczeli. Z racji wykonywanego zawodu wyjechał do majątku Kretkowskich w Kamiennej (Kujawy), gdzie spędził dwa lata jako nauczyciel muzyki.
Po powrocie z Kujaw zamieszkał znów w Warszawie, gdzie objął stanowisko wiolonczelisty w Orkiestrze Teatru Wielkiego.
Od roku 1852 zaczęły się problemy zdrowotne Ignacego Marcelego Komorowskiego. Artysta zachorował na gruźlicę i mimo leczenia podjętego przez znakomitego specjalistę Tytusa Chałubińskiego choroba szybko postępowała. Nie pomogło nawet specjalne leczenie we Włoszech (1856). Z Włoch wrócił w lipcu 1857 roku, by umrzeć w Warszawie.
Twórczość
Twórczość Ignacego Marcelego Komorowskiego nawiązywała często do polskiej muzyki ludowej, którą często poznawał w czasie swoich wędrówek po kraju.
Do najważniejszych kompozycji Ignacego Marcelego Komorowskiego zaliczyć należy przede wszystkim utwory takie jak: Kalina, słowa Teofil Lenartowicz; Duch sieroty, słowa Teofil Lenartowicz; Gołąbek, słowa Teofil Lenartowicz; Hej, do tańca dziewuchy, mazur, słowa Teofil Lenartowicz; Módl się, słowa Teofil Lenartowicz; Żal Turczynki, słowa Aleksander Chodźko; Pieśń minstrela, słowa Walter Scott; Wspomnienie. Triolet, słowa Antoni Baranowski; Pieśń z wieży, słowa Adam Mickiewicz; Pieśń wschodnia, słowa Aleksander Chodźko; Panna młoda, słowa Włodzimierz Wolski; Do Helenki, słowa Johann Wolfgang von Goethe; Ułan, słowa Johann Wolfgang von Goethe; Nowa miłość, słowa Johann Wolfgang von Goethe; Łza, słowa Julian Korsak; Ukrainiec, słowa Aleksander Chodźko; Młoda matka, słowa Włodzimierz Wolski; Powiśle, słowa Karol Kucz; Chociaż to życie idzie po grudzie, polonez, słowa Wincenty Pol; Do bociana, słowa Stanisław Jachowicz; Kujawiak „A tam w karczmie”, słowa Jan Kanty Gregorowicz; Rosa, słowa Stanisław Jachowicz; Tęsknota dziewczyny, słowa Teofil Lenartowicz; Anioł i pacholę, słowa Wincenty Pol; Już nie powróci, słowa Fryderyk Skarbek; Melodia, słowa Thomas Moore; Prośba dziewczęcia, słowa Teofil Lenartowicz; Rozmowa ze słowikiem, słowa Teofil Lenartowicz; Śpiew żniwiarki, słowa Władysław Syrokomla; Trzy pieśni z „Lirenki”, słowa Teofil Lenartowicz; Wspomnienie, słowa Aleksandr Puszkin; Drzym sobie duszo, słowa Edmund Wasilewski; Tęskne chłopię, słowa Felicjan Medard Faleński; Zozulicz, dumka, słowa Józef Bohdan Zaleski; Śpiew masek z „Marii”, słowa Antoni Malczewski; Hymn Gutenberga, słowa Teofil Lenartowicz; Krakowiak „Zapomniane skrzypki moje”, słowa Edmund Wasilewski; Wilia, słowa Adam Mickiewicz; Nad Wisłą, słowa Teofil Lenartowicz; Światło spadające, słowa Seweryn Kapliński; Polonez; Dwa mazury, Mazur, Trzy mazurki, Pieśń bez słów, Msza oraz Te Deum.
Marta Kotas 2009.06.21
