Twórczość Grzegorza Bednarskiego związana jest z tematyką bliską współczesnemu człowiekowi, lecz artysta porusza też kwestie uniwersalne, na przykład problem cierpienia, winy i kary oraz odkupienia.
Grzegorz Bednarski urodził się w 1954 roku w Bydgoszczy. W 1975 roku rozpoczął studia w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, a pięć lat później odebrał dyplom uczelni z rąk Jana Szancenbacha. Tuż po ukończeniu studiów artysta zaczął wykładać w macierzystej uczelni. Piętnaście lat później Bednarski kierował już pracownią rysunku na Wydziale Malarstwa, a od 1998 roku prowadzi własną pracownię malarską.
Kariera pedagoga nigdy nie przeszkadzała mu w twórczości artystycznej. Zaraz po otrzymaniu dyplomu odbył się debiut Bednarskiego i od tego czasu artysta wielokrotnie prezentował swoje obrazy oraz rysunki szerszej publiczności. Swoje dzieła niejednokrotnie wystawiał wraz z owocami twórczości innego przedstawiciela figuracji krakowskiej – Tadeusza Boruty.
Kontrowersyjne obrazy Grzegorza Bednarskiego od samego początku wzbudzały zainteresowanie u krytyków oraz osób związanych ze sztuką. Nietypowy sposób przedstawienia problematyki egzystencjalnej, odważne odwołania do religii oraz ciekawa interpretacja malarska literackich dzieł sprawiły, że artyście przyznano kilka wyróżnień. Jego twórczość została doceniona podczas II Krajowego Biennale Młodych „Droga i prawda” (Bednarski otrzymał wtedy drugą nagrodę), malarza uhonorowano także Artystyczną Nagrodą Młodych, przyznawaną przez Muzeum Archidiecezjalne w Warszawie.
Dorobek twórczy Grzegorza Bednarskiego obejmuje kilka serii obrazów oraz rysunków. Charakterystyczne są dla tegoż artysty przede wszystkim zaskakujące zestawieniem przedmiotów martwe natury. Przedstawiają one na przykład akordeon przysłonięty dużą, zwierzęcą czaszką, pod którą znajduje się kalendarzyk oraz czarne rękawiczki („Martwa natura dla Panasa II”). Często pojawiają się też ziemniaki, przy których leży garnek oraz ludzka czaszka, bądź rzucone niechlujnie prawidła do butów (np. „Martwa natura dla Dadleza IX”, „Prawidła, ziemniaki i garnek”). Wszystkie te obrazy są bardzo pesymistyczne w swej wymowie. Możemy odnieść wrażenie, iż zestawienie tych pozornie przypadkowych przedmiotów jest metaforą przemijania, które dotyka nie tylko ludzi, lecz również zwierzęta, a nawet psujące się sprzęty.
Przyjrzyjmy się dokładniej wspomnianemu już wyżej dziełu pod tytułem „Prawidła, ziemniaki i garnek”. Przedstawia ono zaledwie cztery przedmioty codziennego użytku, które oprócz znanego każdemu, praktycznego znaczenia niosą ze sobą o wiele bardziej symboliczne treści. W lewej części obrazu mamy garnek, a więc naczynie, które posiada co najmniej dwa zawoalowane znaczenia. Z jednej strony symbolizuje on kobiecą seksualność (a więc pośrednio także macierzyństwo i narodziny), z drugiej natomiast oznacza upadek i oddalenie się od Boga, wynikające z grzechu pierworodnego. Można więc założyć, że na obrazie Bednarskiego garnek jest znakiem początku życiowej drogi człowieka, czyli narodzin. Obok naczynia leżą prawidła do butów, które pośrednio symbolizują akt chodzenia. Mogą one stanowić tutaj nawiązanie do biegu życia, tym bardziej, że znajdują się pomiędzy naczyniem, a rosnącym w ziemi ziemniakiem – symbolem śmierci. Tematyka związana z przemijaniem jest tutaj dodatkowo podkreślona przez kształt samego dzieła – obraz jest bowiem prostokątem o dwóch długich ścianach, przez co jednoznacznie kojarzy się z trumną.
Oprócz wanitatywnych martwych natur artysta stworzył również cykl dzieł inspirowanych „Boską komedią” Dantego, a także rysunki nawiązujące do „Ewangelii św. Łukasza” i „Guliwera”. Ponadto Bednarski jest autorem kilku serii obrazów, które wzbudziły kontrowersje wśród krytyków i publiczności. Chodzi tu przede wszystkim o cykle: „Popielec” oraz „Hedonista maluje ukrzyżowanie”, charakteryzujące się niezwykłym ujęciem tematyki religijnej, zaskakującymi kompozycjami oraz licznymi nawiązaniami do współczesności. Z innych serii obrazów Grzegorza Bednarskiego wymienić warto „Poruszenie z postacią ekstatyczną” oraz cykl „Marek i litera”.
Nina Kinitz 25 czerwca 2009
