Zycie
Był polskim kompozytorem i pedagogiem, który żył w latach 1913 – 2002. Przyszedł na świat 2 maja 1913 roku w małej miejscowości koło Czarnkowa, w Rosku natomiast zmarł w Poznaniu, 20 listopada 2002 roku.
Lata 1930 – 39 to dla Floriana Dąbrowskiego studia w bydgoskim Miejskim Konserwatorium Muzycznym. Uczył się tam teorii muzyki i gry na fortepianie. Swój dyplom kompozytorski, dzięki studiom eksternistycznym Florian Dąbrowski otrzymał w 1948 w Państwowej Szkole Muzycznej w Poznaniu.
Po zakończeniu wojny, w 1945 Florian Dąbrowski założył średnią szkołę muzyczną w Bydgoszczy, gdzie do roku 1951 był nauczycielem. Co więcej był jednym współtwórców Państwowej Filharmonii również w Bydgoszczy. Lata 1951 – 54 spędził w Sopocie, gdzie był zarówno wykładowca jak i pełnił funkcję rektora w sopockiej Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej. Natomiast od 1945 roku mieszkał w Poznaniu, gdzie związał się z tamtejszą Państwową Wyższą Szkołą Muzyczną. Dąbrowski prowadził tam wykłady i ćwiczenia z kompozycji, harmonii, instrumentacji, współczesnych technik kompozytorskich, a także z kontrapunktu. Z tego ostatniego od 1959 wykładał jako docent, a od 1973 jako profesor nadzwyczajny. Natomiast w 1961 roku został mianowany prorektorem poznańskiej Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej. Funkcję tę pełnił do 1964 roku.
Poza działalnością kompozytorską i dydaktyczną Florian Dąbrowski angażował się również w poznańskie życie artystyczne. Zajmował się m.in. Współorganizowaniem Festiwalu Polskiej Muzyki Współczesnej „Poznańska Wiosna Muzyczna”, a także kilkakrotnie był przewodniczącym Komisji Programowych. Ponadto działał w Młodzieżowym Ruchu Miłośników Muzyki „Pro Sinfonika” (1968), był wiceprzewodniczącym Poznańskiego Towarzystwa Muzycznego im. H. Wieniawskiego (1997), a także był członkiem Związku Kompozytorów Polskich, gdzie w latach 1969 – 75 pełnił funkcję wiceprezesa Zarządu Głównego.
Nagrody
Twórczość Floriana Dąbrowskiego była wielokrotnie wyróżniana i nagradzana. I tak otrzymał m.in.: Za swoją twórczość kompozytorską otrzymał szereg nagród, m.in. w 1947 – nagrodę na Konkursie Kompozytorskim Związku Kompozytorów Polskich w Warszawie (1947, 1949), nagrodę na Festiwalu Teatrów Polski Północnej (1963), Nagrodę Artystyczną Miasta Poznania (1965, 1975), Nagrodę Ministra Kultury i Sztuki (1967, 1975, 1980), Nagrodę Związku Kompozytorów Polskich za całokształt twórczości (1979) oraz Nagrodę Główną Wielkopolskiego Towarzystwa Kulturalnego (1979).
Twórczość
Do najważniejszych dzieł Floriana Dąbrowskiego możemy zaliczyć przede wszystkim: Chorał – Passacaglia – Fuga na skrzypce z fortepianem (1939), Stabat Mater na chór mieszany (1940), Suita Kujawska na sopran, 3-głosowy chór dziecięcy i małą orkiestrę symfoniczną do tekstów ludowych (1946), Litania do Najświętszej Marii Panny [wersja I] na sopran solo, chór żeński i orkiestrę symfoniczną (1947), Odejście Fryderyka – kantata na sopran, chór mieszany i orkiestrę (1949), Suita symfoniczna (1950), Mała muzyka dziecięca na orkiestrę symfoniczną (1952), Szkice baletowe na orkiestrę (1953-54), Missa brevis na chór mieszany (1954), Uwertura koncertowa na orkiestrę (1955), Nokturn na orkiestrę symfoniczną (1956), Tryptyk na orkiestrę (1956), Sceny liryczne na głosy solo, recytatorów, chór i orkiestrę kameralną (1957-58), Nokturn na zespół kameralny (1959), Żołnierze – kantata na głos recytujący, baryton, chór mieszany i orkiestrę (1960), Uwertura symfoniczna (1961), Kontrasty na orkiestrę symfoniczną (1962-63), Kanon na perkusję (1965), Koncert na skrzypce solo perkusję i dwa fortepiany (1965), Rytmy i barwy na perkusję i fortepian (1965), Trzy utwory na skrzypce i fortepian (1966), Quinquepartitum 66 na orkiestrę symfoniczną (1966), Kantata liryczna na sopran, chór mieszany, fortepian i perkusję (1966), Koncert fortepianowy nr 1 (1966-67), Evocation Symphonique (1967), Pieśni dziecięce na sopran i orkiestrę kameralną (1967-68), Pieśni Bilitis na sopran i perkusję (1968), Koncert fortepianowy nr 2 (1970), Muzyka uroczysta na orkiestrę symfoniczną (1972), Laudate Dominum na chór mieszany (1974), Sonata na skrzypce i fortepian (1974), Hymn na chór mieszany (1975), Soggetto na 3 chóry mieszane (1975), Ballada na 3 chóry mieszane (1975), Litania do Najświętszej Marii Panny [wersja II] na sopran – chór żeński i orkiestrę symfoniczną (1976), Symfonia (1979-81), Ave Maria na chór mieszany (1980), Hymn do Czarnej Madonny na sopran solo, chór żeński i orkiestrę symfoniczną (1980-81), Obłoki na sopran i fortepian (1981), Święty Boże na głos i fortepian (1982), Oczekiwanie – cykl pieśni na sopran i fortepian (1982-83), Celansstimmen [wersja I] – cykl pieśni na baryton i fortepian (1986) oraz wersja II – cykl pieśni na baryton i orkiestrę (1987), Dedykacje „Afieromata” – cykl pieśni na sopran i fortepian (1987), Siedem pieśni [wersja I] – cykl na sopran i fortepian (1989-90) oraz [wersja II], cykl na sopran, orkiestrę smyczkową i harfę (1990-91).
Poza twórczością muzyczną Florian Dąbrowski ma na swoim koncie wiele publikacji muzycznych. Przez wiele lat pracował jako recenzent i publicysta muzyczny m.in. w : „Gazecie Pomorskiej”, „Słowie Powszechnym”, „Nurcie”, „Ruchu Muzycznym”.
Marta Kotas 2009.06.20
