Zycie
Bernadetta Matuszczak to polska kompozytorka urodzona w Toruniu, 10 marca 1931 roku.
Kiedy skończyła poznańską Średnią Szkołę Muzyczną w Toruniu podjęła studia na Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Poznaniu, gdzie studiowała teorię muzyki, grę na fortepianie oraz kompozycję. Szkołę skończyła w 1958 roku kiedy to uzyskała dyplom Wydziału Teorii Muzyki. Pozostałych kierunków nie skończyła.
W tym samym roku rozpoczęła karierę naukową na swojej uczelni, gdzie była asystentem w katedrze Z. Sitkowskiego.
Studia z kompozycji podjęła ponownie dopiero w 1960 roku w warszawskiej Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej, którą ukończyła w 1964 roku.
W 1968 roku wyjechała na stypendium ufundowane przez Rząd Francuski do Paryża, gdzie podjęła studia uzupełniające z kompozycji.
Nagrody
Za swoją twórczość Bernadetta Matuszczak była wielokrotnie wyróżniania i nagradzana. Do najważniejszych wyróżnień możemy tutaj zaliczyć przede wszystkim: nagroda na Konkursie Młodych Związku Kompozytorów Polskich (1965), II nagroda na Konkursie Kompozytorskim im. Grzegorza Fitelberga (1966), nagroda na Konkursie Jeunesses Musicales (1967). Ponadto zdobyła również dwa razy Prix Italia (1973, 1979).
Twórczość
Do ważniejszych utworów skomponowanych przez Bernadettę Matuszczak zaliczyć należy przede wszystkim: Gitanjali na flet, sopran, dzwony i głos męski recytujący (1963); Sans titre for piano (1963-68); Drmata kameralny na baryton, baryton z taśmy, altowy głos recytujący, klarnet basowy, wiolonczelę, kontrabas i perkusję (1965); Septem tubae na chór mieszany, organy i orkiestrę symfoniczną (1966); Kwartet na 3 flety i klawesyn (1966); Musica da camera per 3 flauti, 4 timpani e 5 tom-toms (1967); Julia i Romeo, opera kameralna w 5 scenach według Williama Szekspira na solistów, pantomimę, głosy recytujące, chór i orkiestrę (1967); Invocazione per dieci voci, flato, contrabbasso, teorbano e gong (1968); Poesie de chambre pour récitation (baryton), soprano (garson), clarinette basse, vibraphone, 2 cymbales et tam-tam (1968); Per strumenti na orkiestrę smyczkową, klarnet basowy, trąbkę i perkusję (1969); Canzone na sopran, sopran z taśmy, rożek angielski i perkusję (1969-70); Humanae voces, opera-oratorium na głosy recytujące, sopran dramatyczny, chór i orkiestrę (1970-71); Rilke-lieder na baryton i orkiestrę (1971); Salami na baryton, głos recytujący, harfę, kontrabas, perkusję i światło (1972); Misterium Heloizy, opera w 7 scenach na solistów, chór i orkiestrę (1973-74); Elegia o chłopcu polskim na sopran, altowy głos recytujący, 2 chóry żeńskie i orkiestrę (1974-75); Aforyzmy na flet solo (1976); Pamiętnik wariata, monodram operowy według Mikołaja Gogola na aktora, baryton, pantomimę i orkiestrę kameralną (1976); Apocalypsis, oratorium na sopran, baryton, głosy recytujące, chór i orkiestrę (1976-77); Dziady kowieńskie, dramat Adama Mickiewicza na solistów, chór i orkiestrę (1978); Canticum canticorum na alt, baryton, chór i orkiestrę (1978-79); Ossesioni concertanti in Quattro parti per percussione (1980); Quartetto in dodici parti na kwartet smyczkowy (1980); Fraszki na chór męski a cappella (1980); Prometeusz, opera kameralna według Ajschylosa na solistów, chór i orkiestrę (1981-82); Dwanaście preludiów na smyczki (1982); Wiersze dziecięce na chór żeński a cappella (1982); Canti Della Vita e Della morte na baryton, wiolonczelę i perkusję (1982-84); Canto solenne na baryton, chór i orkiestrę (1983); Momenti musicali per flauto ed archi (1983); Tryptyk Norwida na baryton, klarnet basowy i wiolonczelę (1983); Aforyzmy na fortepian (1984); Dźwiękowe zabawki na fortepian dla dzieci (1984); Kolęda na alt z towarzyszeniem fortepianu (1984); Pejzaże na mezzosopran i fortepian (1984); Improvvisatione per flauto solo (1984); Miniatury baletowe na orkiestrę (1985); Notturno – Karol Szymanowskiin memoriam in tres pertes per cello solo (1987); Canticum Polonum per archi (1987); W nocy na Starym Rynku, pantomima według Icchoka Lejba Pereca na głosy solowe, chór i orkiestrę symfoniczną (1988); Dzikie łabędzie [wersja sceniczna], baśń baletowa według Hansa Christiana Andersena – muzyka elektroniczna (1988); Fase per archi da camera (1989); Hymnus in honorem beatae Mariae Virginis de Monte Carmelo na alt lub kontratenor i pozytyw lub organy (1990); Nie ma dachu nad głową na alt z towarzyszeniem fortepianu (1990); Kołysanka niebieska na alt z towarzyszeniem gitary (1990); Kolęda A. D. 1990 na alt z towarzyszeniem gitary (1990); Dzikie łabędzie [wersja radiowa], suita baletowa na aktora i taśmę (1991); Libera me… na baryton i taśmę (1991); Pieśń żałobna pamięci ofiar Katynia na sopran i organy (1991); Sny dziecięce na fortepian (1992); Quo Vadis, dramat muzyczny według Henryka Sienkiewicza na solistów, chór i orkiestrę (1993-94); Canto funebre per archi, in memoriam Wojciech Broniewski (1995) oraz Zbrodnia i kara, dramat według Fiodora Dostojewskiego w 9 scenach z prologiem i epilogiem (2008).
Marta Kotas
