Zycie
Artysta urodził się 13 sierpnia 1929 roku w Grudziądzu natomiast zmarł 6 kwietnia 2006 roku w Warszawie. Był zarówno kompozytorem jak i organistą.
Swój muzyczny talent szlifował na początku (1950 -55) u Feliksa Rączkowskiego w warszawskiej Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej, u kogo uczył się gry na organach. W roku 1952 roku rozpoczął naukę kompozycji u Tadeusza Szeligowskiego. Naukę tę kontynuował przez siedem kolejnych lat.
Mimo, że dopiero się uczył jeszcze na studiach grywał koncerty (1947-57) w Oliwie, we Wrocławiu i w Warszawie. Natomiast od roku 1957 organista i kompozytor związał się z Teatrem Polskiego Radia, gdzie, aż do roku 1977 tworzył muzykę do różnego rodzaju sztuk i słuchowisk radiowych. Poza tym, że Bloch zajmował się muzyką był również osobą intensywnie działającą w środowisku muzycznym.
Po zakończeniu współpracy z Teatrem Polskiego Radia w latach 1977 – 79 i później 1983 – 87 był prezesem Związku Kompozytorów Polskich. Natomiast w latach 1979 – 87 był przewodniczącym Komisji Programowej Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Współczesnej pt „Warszawska Jesień”. Tak więc nie tylko tworzył, ale również umiał zarządzać instytucjami zajmującymi się muzyką.
Nagradzany
Augustyn Bloch był wielokrotnie wyróżniany za swoją twórczość zarówno w Polsce jak i na świecie. I tak do największych jego sukcesów można tutaj zaliczyć sukces na międzynarodowym konkursie kompozytorskim w Vercelli (1961) oraz w Monako (1962), zajęcie III miejsca w Międzynarodowej Trybunie Kompozytorów UNESCO z 1969 roku. Natomiast w roku 1989 otrzymał nagrodę Brighton Festival. Dodatkowo jest również kilkukrotnym laureatem Nagrody Ministra Kultury i Sztuki (1971, 1985) oraz wyróżnień takich jak: nagroda Komitetu do Spraw Radia i Telewizji (1960), Nagroda Prezesa Rady Ministrów (1975), nagroda Związku Kompozytorów Polskich (1981), Krzyż Kawalerski (1969) oraz Krzyż Oficerski (1979) Orderu Odrodzenia Polski.
Charakter twórczości
Augustyn Bloch był znany przede wszystkim ze swojego zamiłowania do organów. Zainteresowanie to wyniósł ze swojego rodzinnego domu bowiem ojciec Augustyna był organistą w kościele w Grudziądzu. Bloch, jako dziecko, całe godziny potrafił spędzić na chórze kościelnym wsłuchując się w grę swojego ojca.
Na początku jego twórczość była naznaczona neoklasycyzmem, a później dodekafonii jednak była to chwilowa fascynacja. Jednak jego najważniejszą dziedziną zainteresowania było zawsze brzmienie. Jego najciekawszym eksperymentem muzycznym jest „Anenaiki”. Utwór, który powstał w 1979 roku, a powstał z użyciem chóru złożonego z szesnastu pojedynczych głosów co pozwoliło mu na uzyskanie zaskakujących dźwięków.
W utworach Blacha przewija się przede wszystkim tematyka religijna. Znaczna część jego twórczości była inspirowana przez jego żonę – Halinę Łukomską, która też wielokrotnie wykonywała dzieła męża.
Innym ważnym elementem jego twórczości była również muzyka sceniczna, gdzie na uwagę zasługują tworzone przez niego balety, opery – misterium, musicale, a także twórczość przeznaczona dla dzieci, w tym przede wszystkim: opera dla dzieci, musical, piosenki i dwa utwory instrumentalne.
Twórczość
Augustyn Bloch komponował utwory instrumentalne, pieśni, balety oraz musicale. Był mistrzem jeśli chodzi o te kategorie. Nie ograniczał się jedynie do utworów religijnych. Tworzył dla dużych i małych.
Do najważniejszych utworów stworzonych przez Augustyna Blocha zaliczyć należy m.in.: Fantasia per organo (1953), Wariacje fortepianowe „Karol Szymanowski in memoriam” (1953), Sonata per organo (1954), Concertiono (1958), Espressioni per soprano ed orchestra (1959), Impressioni poetiche (1959), Medytacje (1961), Voci – balet (1962), Oczekiwanie (1963), Byk – balet (1965), Dialoghi per violin ed orchestra (1964), Gilgamesz – balet (1968), Pan Zagłoba – musical (1970), Bardzo Śpiąca Królewna – opera – balet dla dzieci (1973), Poemat o Warszawie (1974), Zwierciadło – balet (1975), Taka sobie muzyka (1976 – 77), Piosenki dla dzieci na głos i fortepian, Głos milczenia – balet – pantomima (1977), Bajka o skrzypcowej duszy – dla dzieci (1979), Zostań Panie z nami (1986), Supplicazioni per violoncello e piano forte (1983), Canti per coro ed organo (1984), Forte, piano e forte per organo solo (1985), Albowiem nadejdzie światłość Twoja – psalmodia, Exaltabo te, Domino per Coro misto (1986), Lauda per soprano, alto, percussione e quatro archi (1988), Musica per tredici ottoni (1988), Litania Ostrobramska (1989), Duetto per violino e violoncello (1986), Nie zabijaj! (1989-90), Trio per violino, violoncello e piano forte (1992), Wzwyż (1993), Infiltrazioni pere due violini bela Bartok in memoriam (1995), Hac festa die per organo, coro ed orchestra (1996), Oratorium gedanense 1997 per organo, coro ed orchestra (1996-97), Drei Stücke saxophon-kammer-ochester (1998), Pieśń przed zaśnięciem (2002), W górze nad nami (2003).
Marta Kotas 2009.06.20
