Zycie
Andrzej Dobrowolski był polskim kompozytorem prowadzącym również działalność dydaktyczną. Urodził się 9 września 1921 roku we Lwowie natomiast zmarł 8 sierpnia 1990 roku w Grazu.
W czasie okupacji uczył się gry na organach, na klarnecie, a także śpiewu w warszawskim Konserwatorium Muzycznym. po ukończeniu wojny podjął dalsze studia w Krakowie na Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej, gdzie uczył się teorii i kompozycji. Na krakowskiej uczelni przebywał w latach 1945-51. Jeszcze w trakcie trwania studiów podjął się pracy wykładowcy przedmiotów teoretycznych zarówno na swojej uczelni jak i w Państwowym Liceum Muzycznym. Po zakończeniu współpracy z krakowskimi szkołami przeniósł się do Warszawy, gdzie wykładał teorię, jako docent, w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej. Od 1964 roku powierzono mu również klasę kompozycji. Kiedy w 1976 roku został mianowany profesorem zwyczajnym, prowadził wykłady na Hochschule für Musik und Darstellende Kunst w Grazu. Tam z kolei obok kompozycji prowadził również klasę muzyki elektronicznej. Natomiast w trzy lata później został również dziekanem Wydziału Kompozycji, Teorii i Dyrygentury.
Dodatkowo współpracował z warszawskim Studiem Eksperymentalnym Polskiego Radia, a także z Institut für Elektronische Musik przy Hochschule für Musik w Grazu.
Nagrody
Andrzej Dobrowolski za swoją twórczość został wielokrotnie odznaczony i wyróżnieniami. Do najważniejszych nagród, które kompozytor otrzymał zaliczyć możemy przede wszystkim: Złoty Krzyż Zasługi (1969), nagrodę Ministra Kultury i Sztuki (1971), nagrodę Związku Kompozytorów Polskich za całokształt działalności artystycznej (1972), Nagrodę Muzyczną Rządu Styrii im. Johanna Josepha Fuxa (1990)
Twórczość
Jeśli chodzi o twórczość Andrzeja Dobrowolskiego uprawiał on różne gatunki muzyczne i choć elektorakustyka nie była motywem dominującym w jego kompozycjach to element ten można znaleźć nawet w kompozycjach typowo symfonicznych. Do najważniejszych jego kompozycji zaliczyć możemy przede wszystkim utwory takie jak: Wariacje symfoniczne na orkiestrę (1949), Uwertura na orkiestrę symfoniczną (1950-51), Koncert na fagot i orkiestrę (1953), Symfonia nr 1 (1955), Trio na obój, klarnet i fagot (1956), Osiem studiów na obój, trąbkę, fagot i kontrabas pizzicato (1958-59), Muzyka na taśmę magnetofonową nr 1 (1962), Muzyka na orkiestrę smyczkową i 4 grupy instrumentów dętych (1964), Muzyka na taśmę magnetofonową i obój solo (1965), Muzyka na smyczki, 2 grupy instrumentów dętych i 2 głośniki (1966-67), Muzyka na orkiestrę nr 1 (1968), Krabogapa na klarnet, puzon, wiolonczelę i fortepian (1969), AMAR. Muzyka na orkiestrę nr 2 (1970),Muzyka na taśmę magnetofonową i fortepian solo (1971-72), Muzyka na tubę solo (1972), Muzyka na orkiestrę nr 3 (1972-73), S for S (Study for Synthi) na taśmę (1973), A-LA Muzyka na orkiestrę nr 4 (1974), Muzyka na chór mieszany, 2 grupy instrumentów dętych, kontrabasy i perkusję (1975), Muzyka na taśmę magnetofonową i kontrabas solo (1977), Muzyka na 3 akordeony, harmonijkę ustną i perkusję (1977), Passcaglia – muzyka na orkiestrę nr 5 (1978-79), Muzyka na taśmę magnetofonową i klarnet basowy solo (1980), Muzyka na orkiestrę nr 6 (1981-82), Musik für grazer blaeserkreis na 8 trąbek, 8 waltorni, 8 puzonów, 2 tuby i perkusję (1984), Muzka na orkiestrę i obój solo (1984-85), Flüchten – muzyka na zespół kameralny i recytatora (1985-86), Muzyka na orkiestrę nr 7 (1986-87), Passacaglia für TX [wersja I i II) muzyka komputerowa na taśmę (1988, 1989) oraz Kwartet smyczkowy (1989)
Poza twórczością muzyczną Andrzej Dobrowolski zajmował się również autorem publikacji pt. Metodyka nauczania harmonii w szkołach muzycznych II stopnia.
Marta Kotas 2009.06.20
