Zycie
Juliusz Łuciuk urodził się 1 stycznia 1927 roku w Brzeźnicy niedaleko Radomska.
Lata 1947-52 to okres studiów na Uniwersytecie Jagiellońskim. Studiował muzykologię. Poza studiami na UJ Juliusz Łuciuk podjął również naukę w innej krakowskiej uczelni. W Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej uczył się teorii muzyki, kompozycji oraz gry na fortepianie. Po ukończeniu studiów w Polsce przeniósł się do Paryża, gdzie w latach 1958-59 studiował kompozycję. Dodatkowo brał również udział w Międzynarodowych Konkursach Kompozytorskich w Darmstadt (1959).
Od chwili kiedy skończył edukację zajmuje się wyłącznie komponowaniem.
Nagrody
Juliusz Łuciuk uzyskał szereg nagród i wyróżnień na krajowych i zagranicznych konkursach kompozytorskich. Należą do nich m.in. następujące: I i II nagroda na Konkursie Dyplomantów Kompozycji PWSM w Krakowie (1957), Srebrny Medal na konkursie w Vercelli (1960), Nagroda Radia Niderlandzkiego w konkursie w Bilthoven (1962), Nagroda Premiera za Twórczość dla Dzieci i Młodzieży (1967), II nagroda na Konkursie im. Grzegorza Fitelberga (1968), wyróżnienie na Konkursie Kompozytorskim im. Księcia Rainiera III w Monaco (1971), II nagroda na Konkursie Telewizji Polskiej (1972), wyróżnienie na Konkursie im. Grzegorza Fitelberga (1972), Grand Prix – na Konkursie Kompozytorskim im. Księcia Rainiera III w Monaco (1974), III nagroda na Konkursie w Gambarogno Lago Maggiore w Szwajcarii (1982), Nagroda im. Brata Alberta za twórczość sakralną (1983), Nagroda Miasta Krakowa (1983), III nagroda na Konkursie Episkopatu Polski (1984), Nagroda Wojewody Krakowskiego (1992), Nagroda Ministra Kultury i Sztuki (1995), Nagroda Prezydent a Miasta Częstochowy (1997), Nagroda Związku Kompozytorów Polskich (1997, 1998), order Pro Ecclesia et Pontifice (2001), Nagroda Specjalną Ministra Kultury (2004) oraz Medal Województwa Małopolskiego (2004).
Twórczość
Twórczość Łuciuka stopniowo przeradzała się z estetyki neoklasycznej przez rozwiązania awangardowe, aż do uproszczeń faktury i stylistyki brzmienia. Natomiast od połowy lat 70. w jego utworach można zauważyć zwrot w kierunku stylistyki neotonalnej.
Spośród ponad stu utworów Juliusza Łuciuka znajdziemy liczne utwory instrumentalne, chóralne a cappella, a także utwory wokalno – instrumentalne. Wymienić tutaj można kompozycje takie jak: Trzy pieśni na sopran i fortepian (1954), Dzikie wino na sopran, baryton, chór mieszany i orkiestrę symfoniczną (1955), Capriccio na skrzypce i fortepian (1956), Sonata na klarnet i fortepian (1956), Sonata na fagot i fortepian (1956), 4 miniatury na fortepian (1957), Szkice symfoniczne (1957), Msza łacińska na chór męski i organy (1958), Allegro Symfoniczne (1958), Dzikie wino na sopran i chór mieszany (1958), Kompozycja na 4 zespoły orkiestralne (1960), Sen kwietny na głos i 12 instrumentów (1960), Pour un ensemble na głos recytujący i 24 instrumenty smyczkowe (1961), Niobe balet-pantomima na chór mieszany i orkiestrę symfoniczną (1962), Improwizacje dziecięce na fortepian (1962), Maraton pantomima na fortepian preparowany (1963), Pacem in terris na głos i fortepian preparowany (1964), Suknia mimodram na fortepian prepar owany i zespół kameralny (1965), Narzędzie ze światła na baryton i orkiestrę symfoniczną (1966), Brand – Peer Gynt mimodram na 2 fortepiany preparowane i zespół kameralny (1967), Demiurgos opera na sopran, alt, tenor, bas, kameralny chór mieszany i orkiestrę kameralną (1967), Poemat o Loarze na sopran i orkiestrę symfoniczną (1968), Lirica di timbri na fortepian preparowany (1968), Passacaglia na fortepian preparowany (1968), Speranza sinfonica (1969), 4 sonatiny na fortepian (1966-69), Kaszëbë na sopran, chór mieszany i orkiestrę symfoniczną (1969), Lamentationi Grażyna Bacewicz In Memoriam (1970), Mini-opus na fortepian na 4 ręce (1971), Wiatrowiersze na baryton i orkiestrę kameralną (1971), Skrzydła i ręce na baryton i orkiestrę symfoniczną (1972), Śmierć Eurydyki balet na mezzosopran i małą orkiestrę (1972), Miłość Orfeusza opera-balet na sopran, mezzosopran, tenor, baryton, chór mieszany i orkiestrę symfoniczną (1973), Concertino na fortepian i małą orkiestrę symfoniczną (1973), Legenda warszawska quasi Kołysanka (1974), Portraits lyriques na sopran, dwoje skrzypiec, wiolonczelę i fortepian (1974), Missa gratiarum actione na chór mieszany a cappella (1974), Trzy pieśni zbójnickie z żywieckiego na tenor i chór mieszany (1975), Medea balet na sopran, chór mieszany i orkiestrę kameralną (1975), Oratorium Święty Franciszek z Asyżu na sopran, tenor, baryton, chór mieszany i orkiestrę symfoniczną (1976), Hymnus de Caritate na chór mieszany a cappella (1976), Trzy baby na chór mieszany (1977), Image na organy (1977), W jaworym lesie na fortepian (1977), Pieśń nadziei (o Papieżu słowiańskim) na chór mieszany (1978), Wiklina na kameralną orkiestrę smyczkową (1979), Wariacje na wiolonczelę i fortepian (1980), Preludia maryjne na organy (1982), Hymnus de Sancto Norberto na chór dziecięcy lub żeński (1982), 3 pieśni pasyjne na sopran i organy (1982), Pory życia na sopran i fortepian (1982), Suita Maryjna na chór mieszany (1983), Trzy miniatury na skrzypce i fortepian (1984), Litania Polska na sopran, mezzosopran, alt, tenor, bas, chór mieszany i orkiestrę smyczkową (1984), Apocalypsis na sopran, alt, tenor, baryton i chór mieszany (1985), Partes variabiles na chór dziecięcy lub żeński i organy (1985), Concerto na kontrabas i orkiestrę (1986), O ziemio polska na chór mieszany (1987), Arabeska na dwa fortepiany (1987), Chwalcie Pana na chór męski (1989), Ostra Brama na chór mieszany (1989), Pielgrzym na chór mieszany (1990), Modlitwa do św. Jana Kantego na chór mieszany (1990), Magnificat na chór mieszany (1990), Ballata na gitarę (1990), M-Allegretto na 4 fortepiany (1991), Antiphonae: Assumpta est Maria na chór żeński lub dziecięcy (1992), In odorem unguentorum na chór żeński lub dziecięcy (1992), Pulchra es na chór mieszany (1992), Benedicta Filia na chór mieszany (1992), Oremus na chór mieszany a cappella (1993), Msza Polska na mezzosopran, chór mieszany i orkiestrę instrumentów dętych (1993), Hommage á quelqu’un na gitarę i orkiestrę smyczkową (1993), Tripticum paschale na organy (1993), Sonet Słowiański na baryton, chór mieszany i orkiestrę instrumentów dętych (1995), Gesang am Brunnen na sopran, tenor, baryton, chór mieszany i orkiestrę kameralną (1996). Sanctus Adalbertus Flos Purpureus – oratorium na mezzosopran, baryton, bas, chór mieszany i orkiestrę symfoniczną (1997), Kantata Jubileuszowa na sopran, tenor i orkiestrę instrumentów dętych (1998), Litania do Matki Bożej Supraskiej na solo alt, chór mieszany i kameralną orkiestrę (1999), Chrystus Pantokrator na sopran, alt, tenor, chór mieszany i orkiestrę symfoniczną (2000), a także Strumień Boży (oratorium do tekstu I części Tryptyku Rzymskiego Jana Pawła II) na mezzosopran, baryton, chór i orkiestrę symfoniczną (2004).
Marta Kotas 2009.06.20
