Z okazji setnej rocznicy urodzin Tadeusza Kalinowskiego poznaniacy mają okazję zapoznać się z ponad dwieście dwudziestoma pracami z różnych okresów twórczości, co stanowi jedną piątą dorobku artystycznego malarza. Wystawy obrazów odbywają się równocześnie w Galerii Miejskiej Arsenał , Muzeum Narodowym w Poznaniu, Galerii Miejskiej Ego oraz Art Stations Foundations.
Tadeusz Kalinowski urodził się w 1909 roku w Warszawie. W 1925 roku podjął naukę w tamtejszej Szkole Rzemiosł i Sztuki Stosowanej. Kilka lat później artysta rozpoczął studia w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych, gdzie zgłębiał tajniki malarstwa, scenografii i architektury wnętrz. Po otrzymaniu dyplomu stołecznej uczelni Tadeusz Kalinowski wykonywał scenografie, a później także tworzył propagandowe plansze oraz wizerunki wodzów rewolucji.
W 1948 roku malarz przybył do Poznania, gdzie nawiązał współpracę z Teatrem Polskim. Rok później przyłączył się do nowatorskiej grupy artystycznej 4F+R. Niebawem Kalinowski objął posadę Prezesa Zarządu Okręgu Związku Artystów Polskich w Poznaniu. Malarz, który w stolicy Wielkopolski znalazł się trochę przypadkowo coraz bardziej włączał się w życie kulturalne Poznania, rosły też jego zasługi na rzecz miasta. W latach pięćdziesiątych Tadeusz Kalinowski wspólnie z Janem Piaseckim zaprojektował i wykonał polichromie zdobiące poznański ratusz. Niespełna dwadzieścia lat później namalował on także monumentalną kompozycję abstrakcyjną na ścianie jednego z domów (niestety, dzieło to uległo zniszczeniu) oraz wykorzystywał swoje obrazy jako fragmenty reklam ściennych, tworzonych dla PKO. Artysta zmarł 7 maja 1997 roku w Poznaniu.
Tadeusz Kalinowski do końca życia pozostał abstrakcjonistą, a jego sztuka była wyrazem niezależności artystycznej twórcy, który nigdy nie zważał na zmieniające się mody czy tendencje w malarstwie. Początkowo tworzył on głównie realistyczne obrazy i grafiki. W latach 50. Kalinowski zainteresował się informelem, a krótko po tym zaczął malować w nurcie określanym często jako sztuka śmietnika. Na jego obrazach pojawiały się wtedy między innymi kawałki gazet, które wystawały zza grubej warstwy farby. Tego typu eksperymenty trwały mniej więcej do 1962 roku. W międzyczasie zajmował się on także grafiką oraz tworzeniem kolaży, złożonych z naklejanych fragmentów szmat oraz ilustracji prasowych. W kolejnych latach artysta zainteresował się bardziej abstrakcją geometryczną, a ponadto malował obrazy streficzne oraz konstruował charakterystyczne obiekty, stanowiące połączenie kompozycji abstrakcyjnej z migającymi lampkami, bądź kapslami. W latach 1976-1980 głównym źródłem inspiracji stały się dla Kalinowskiego obrazy oglądane w dziecięcym kalejdoskopie (był to tzw. okres kalejdoskopowy). Dwa lata później artysta rozpoczął pracę nad cyklem zatytułowanym Układy otwarte .
W ramach ekspozycji organizowanych przez zespół galerii oraz Muzeum Narodowe można zapoznać się z najbardziej reprezentatywnymi dziełami Tadeusza Kalinowskiego, które podzielono ze względu na okresy, w których powstawały poszczególne dzieła. Poznańska Galeria Miejska Arsenał prezentuje głównie obrazy streficzne, abstrakcyjne linoryty oraz interesujące prace taszystowskiego. Zwiedzający mogą też przyjrzeć się nieco późniejszym dziełom artysty – geometrycznym kompozycjom z okresu kalejdoskopowego oraz tzw. układom zamkniętym i otwartym. Wystawa prac Tadeusza Kalinowskiego w Galerii Miejskiej Arsenał potrwa do 20 grudnia 2009 roku.
Bibliografia:
http://tadeuszkalinowski.com/autor.htm
Nina Kinitz 17 grudnia 2009
