Stefan Woźniak jest jednym z lepszych rzeźbiarzy ludowych znanych w Polsce. Wiele jego prac znajduje się w licznych muzeach w Polsce i na świecie. Jednocześnie aż trudno uwierzyć, że kwestie jego życia i twórczości są tak skromne. Wiadomo tylko, że Stefan Woźniak urodził się w Kąkolówce w grudniu 1915 roku. Pochodzi z chłopskiej, biednej rodziny.
W młodości już Stefan Woźniak czerpał natchnienie z licznych przydrożnych kapliczek z drewnianymi figurkami. Kolejną możliwością było podglądanie, jak inni rzeźbili, gdyż pobocznych artystów w tych stronach nie brakowało. Niestety z początku nie był on doceniany za swoją pracę, jednakże przemożna chęć dorównania najlepszym sprawiła, że szybko doszedł do wprawy i określony został wyjątkowo zdolnym dzieckiem.
W dzieciństwie Stefan Woźniak wycinał nożykiem w lipowym drewnie różne rzeźby. Z początku były to zabawki, lalki drewniane, z czasem szopki, góraliki czy świątki. Tematyka zależała przede wszystkim od jego humoru, nastroju, dostępnego natchnienia bądź po prostu od zamówienia okolicznej ludności. Najbardziej znane wśród jego twórczości są między innymi: „Frasobliwy”, „Ukrzyżowany” i „Madonna z Dzieciątkiem”. Wiele z jego dzieł znalazło się w licznych okolicznych kapliczkach.
Losy Stefana Woźniaka były dosyć burzliwe. Gdy dorósł wyjechał za pracą do Lublina. Potem przyszły niespokojne czasy i musiał wyjechać do Niemiec. Gdy wrócił chciał się kształcić, ale wtedy nie było ku temu sposobności. Pierwsze jego rzeźby, które zachowały się do dnia dzisiejszego pochodzą z około 1947 roku. Znajdują się one w ogromnej większości w muzeach w Warszawie, Rzeszowie i Krakowie. Można w nich zauważyć ślady dawnych świątkarskich wzorów, szczególnie przy przedstawieniach Chrystusa. Większą uwagę autor poświęcał tutaj na dekoracyjne ukształtowanie głowy postaci.
Oprócz tradycyjnego rzeźbiarstwa Stefan Woźniak interesował się też płaskorzeźbą. Również tutaj artysta mimo wszystko skupiał się na tematyce ludowej, ale religijnej. Między innymi wymienić tutaj należy „Ukrzyżowanie”, „Ostatnią wieczerzę”. Poprzez wyróżnianie wielkością osób mieszczących się z tyłu nadaje on swoim dziełom kilku planowe przestrzenie. Często u niego osoby z tyłu zdają się być pierwszoplanowymi.
Podobnie jak w dawnej rzeźbie ludowej tak i tutaj Stefan Woźniak nadaje swoim postaciom charakterystyczny wyraz, bardzo dobitny, dzięki czemu stają się one niezwykle wyraziste. Dodatkowo wszystko to podkreślone było barwną polichromią. W tej kwestii jednakże w późniejszych latach autor potrzebował inspiracji z zewnątrz. Bardzo dużo dawały i nadal dają mu uwagi osób obcych, które komentują jego bądź zupełnie obce dzieło. Dzięki temu był on między innymi w stanie stworzyć kolejną rzeźbę z wykorzystaniem tamtejszych uwag i podpowiedzi.
Twórczość Stefana Woźniaka rzadko kiedy opierała się na innych przesłankach bądź odmiennej tematyce niż religijna. Wychował się na wsi, gdzie właśnie religia była jednym z najważniejszych aspektów ludzkiego życia. Niestety natura, która otaczała Stefana Woźniaka, wcale nie interesowała go tak bardzo, jakby to było w przypadku innych rzeźbiarzy. W jego przypadku dominujący wpływ miały przydrożne kapliczki, które stały na jego drodze do szkoły, a później również i do pracy. Aktualnie prace Stefana Woźniaka również opierają się na tematyce religijne, przez lata nie zmienił on swoich zainteresowań.
Agnes 2008.11.15
