19.11. Warszawa (PAP) – Jeden z najwybitniejszych polskich socjologów, filozof, eseista prof. Zygmunt Bauman został odznaczony w piątek, w dniu swoich 85-tych urodzin, złotym medalem „Zasłużony Kulturze – Gloria Artis”.
Bauman otrzymał medal z rąk ministra kultury i dziedzictwa narodowego Bogdana Zdrojewskiego. „Sztuką jest uprawianie refleksji – w obszarze filozofii, socjologii, szeroko rozumianego dyskursu intelektualnego – tak jak pan to czyni. To naprawdę sztuka i chcę panu za nią podziękować” – mówił Zdrojewski.
W jego opinii „bardzo ważne jest, by wielkich myślicieli było jak najwięcej”. „Nam wtedy łatwiej jest myśleć inaczej, uczymy się tego” – mówił minister.
„Jestem, rzecz jasna, wdzięczny, bo trudno mi sobie wyobrazić wyróżnienie mogące większej radości przysporzyć niż uznanie mojej służby dla kultury – bo jej przecież większość mojego karygodnie długiego życia usiłowałem poświęcić. Z jakim powodzeniem i czy z jakimkolwiek – nie mnie tu ferować” – mówił Bauman.
„Jestem z natury dziwolągiem, a mianowicie stworzeniem wielce zarozumiałym a zarazem krytycznym” – podkreślił. „Dlatego uważam, że wiem lepiej niż moi krytycy ile w mojej pracy dziur i białych plam, a co gorsza twierdzeń, o których prawdzie jestem przeświadczony, ale prawdy tej dowieść bym nie potrafił ani im, ani sobie” – zauważył.
Na uroczystość przybyło wielu zagranicznych gości, m.in. historyk i krytyk sztuki Griselda Pollock. Zaproszony był także b. prezydent Czech Vaclav Havel, jednak ze względu na złe samopoczucie nie mógł on przyjechać, przesłał jednak list z gratulacjami.
Podczas uroczystości zaprezentowano fragmenty filmów „Rozmowy z Zygmuntem Baumanem” w reż. Krzysztofa Rzączyńskiego wyprodukowanego przez Narodowy Instytut Audiowizualny, „Kształt czasu” w reż. Bartka Dziadosza oraz „1 Lawnswood Gardens – świat według Zygmunta Baumana” w reż. Pawła Kuczyńskiego.
Prof. Zygmunt Bauman, jeden z czołowych twórców koncepcji postmodernizmu, urodził się 19 listopada w 1925 r. w Poznaniu (w niepraktykującej rodzinie polsko-żydowskiej). Wojnę spędził w Związku Sowieckim. Wstąpił do 1 Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki, z którą przeszedł szlak bojowy do Berlina, pracując w pionie oświatowo-politycznym. Czynną służbę skończył w stopniu majora. Po II wojnie światowej studiował w Akademii Nauk Społecznych i Politycznych w Warszawie, następnie na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie został asystentem socjologa marksistowskiego Juliana Hochfelda.
W 1968 r. z powodu antysemickiej nagonki związanej z tzw. wydarzeniami marcowymi władze PRL usunęły Baumana z Uniwersytetu Warszawskiego, na którym kierował Katedrą Socjologii Ogólnej. Następnie opuścił Polskę i po krótkim okresie spędzonym w Izraelu (wykładał tam na uniwersytetach w Tel Awiwie i Hajfie) wyjechał na stałe do Wielkiej Brytanii, gdzie od 1971 r. związał się z uniwersytetem w Leeds, gdzie do 1990 r. kierował Katedrą Socjologii.
Po powrocie do Polski w 1992 r. Bauman aktywnie uczestniczył w życiu publicznym. Wydawał książki, pisał eseje. W 2004 r. został rektorem Uniwersytetu Powszechnego im. Jana Józefa Lipskiego w Teremiskach k. Białowieży na Podlasiu.
W 2006 r. z rąk b. prezydenta Czech Vaclava Havla otrzymał nagrodę Fundacji Vision 97 Dagmary i Vaclava Havlów.
Wśród najważniejszych prac Baumana znajduje się m.in. wydana w 1989 r. „Nowoczesność i Zagłada”, za którą Bauman otrzymał Europejską Nagrodę Amalfi, a w 1998 r. prestiżową nagrodę im. Theodora W. Adorno.
Inne książki Baumana to m.in. „Europa – niedokończona przygoda”, „Płynna nowoczesność”, „Płynne życie”, „Razem osobno”, „Wspólnota. W poszukiwaniu bezpieczeństwa w niepewnym świecie”, „Życie na przemiał”, „Płynny lęk”. W październiku ukazała się najnowsza książka Baumana „Socjalizm. Utopia w działaniu”.(PAP)
agz/ nno/ ls/
