Zycie
Łucja Drege-Schielowa była polską kompozytorką i pianistką, urodzoną w Warszawie 13 lutego 1893 roku, natomiast zmarła w Łodzi 26 stycznia 1962 roku.
Studiowała w w Wyższej Szkole Muzycznej przy Warszawskim Towarzystwie Muzycznym, gdzie w 1915 roku skończyła kompozycję i grę na fortepianie.
W międzywojniu pracowała głównie jako pianistka – kameralistka, a także zajmowała się organizacją imprez muzycznych. Natomiast po zakończeniu II wojny światowej przeniosła się do Łodzi, gdzie od 1945 roku była pedagogiem w Państwowej Średniej Szkole Muzycznej, gdzie uczyła przedmiotów teoretycznych. Trzy lata później podjęła pracę na stanowisku ilustratorki muzycznej, która towarzyszyła zespołom tanecznym i baletowym.
Twórczość
Do najważniejszych kompozycji Łucji Drege-Schielowa zaliczyć należy przede wszystkim utwory takie jak: Ballada na fortepian solo (1916-18), Dwie etiudy na fortepian solo (1916-18), Scherzo na fortepian solo (1916-18), Sonata e-moll na fortepian (1917), Toccata d-moll i fuga na fortepian solo (1917), Sonata na skrzypce i fortepian (1917-18), Haj, poro scęśliwa na głos z fortepianem (1928), Dożynki na fortepian solo (1928), Partita na flet, wiolonczelę i fortepian (1933), Sonatina miniaturowa na fortepian solo (1935), Etiuda chromatyczna na fortepian solo (1935), Cztery utwory na fortepian (1947-50), Dwa krakowiaki na fortepian solo (1949-50), Polska suita taneczna na orkiestrę (1951), Etiuda na fortepian solo (1952), Obrazki, suita na fortepian solo (1952), Szkice taneczne na fortepian solo (1952), Dwie sonatiny na fortepian (1954), Trzy pieśni o Łodzi na głos z fortepianem (1954), Sześć pieśni do słów Leopolda Staffa i Zdzisława Dębickiego na głos z fortepianem (1958) oraz Pięć pieśni do słów Lucyny Krzemienieckiej i Józefa Czechowicza na głos z fortepianem (1959).
Marta Kotas 2009-07-11
