Jan Kiepura – „Chłopak z Sosnowca”
Jan Kiepura urodził się 16 maja 1902 roku w Sosnowcu. Topolski śpiewak (tenor) i aktor. Cieszył się chyba największą międzynarodowąpopularnością i sławą spośród polskich śpiewaków okresu międzywojennego.Odnosił sukcesy na scenach czołowych teatrów świata. W latach 1916 – 1920 uczył się w GimnazjumPaństwowym Stanisława Staszica w Sosnowcu. Był członkiem Polskiej OrganizacjiWojskowej. W 1919 roku był ochotnikiem pierwszego Pułku Strzelców Bytomskich i uczestnikiempierwszego powstania śląskiego. W roku 1921 studiował prawo na UniwersytecieWarszawskim i pobierał lekcje śpiewu u Wacława Brzezińskiego, a także usłynnego tenora Tadeusza Leliny. W roku 1924 Emil Młynarski przyjął Kiepurę dochóru w warszawskim Teatrze Wielkim, gdzie wystąpił w roli górala, w „Halce”Stanisława Moniuszki. Później przyszły występy we Lwowie, Bydgoszczy,Inowrocławiu i Grudziądzu.
Kolejne sukcesy Jana Kiepury miałymiejsce poza granicami kraju: Wiedeń, Berlin, Brno i Budapeszt to niektóre znich. Jego pierwsze występy w Warszawieniestety nie zwróciły większej uwagi świata artystycznego, nie przysporzyły muwłaściwie żadnych szczególnych sukcesów. Przyjaciele poradzili Kiepurze, abyudał się do Paryża i ubiegał o debiut w tamtejszej Wielkiej Operze. W drodze doParyża zatrzymał się w Wiedniu i tu już pozostał. W roku 1929 występował wmediolańskiej La Scali , debiutując z sukcesem w „Tosce”. Dziękisukcesom , które odniósł Jan Kiepura za granicą, zainteresowała się nim bliżejstolica.
Przyjazdy Kiepury do kraju stawały się wielkim wydarzeniem i sensacją.Poza udzielaniem się na Sali koncertowej , śpiewał także zgromadzonym na ulicytłumom z balkonu hotelu „Bristol”, śpiewał również z dachu samochodu i z oknawagonu. Niestety nie był w Polsce częstym gościem. Śpiewał w berlińskiej OperzePaństwowej, paryskiej Opera Comique, oraz londyńskiej Opera Covent Garden. Po występach w operach przyszła pora na film. Jako gwiazdor filmowyzrobił karierę i zarobił spore pieniądze. Najpierw współpracował z wytwórniąberlińską, a następnie z wytwórniami hollywoodzkimi. Lista filmów z jegoudziałem jest spora. Najpopularniejsze to :”Neapol, śpiewające miasto”, „Pieśninocy”, „Kocham wszystkie kobiety”, Kraina uśmiechu”, „Czar cyganerii”. W roku1939 występował na scenie Metropolitan. W latach 1941 – 1942 występował wBuenos Aires. Następnie wraz z żonąMartą Eggerth występował na Brodwayu w „Wesołej wdówce”, która cieszyła sięniezwykłym powodzeniem.
W Polsce o Janie Kiepurze nie mówiło siędobrze, krytykowano go, wyśmiewano jego trudności w uczeniu się nowegorepertuaru, wreszcie ganiono jego pazerność. Choć sam Kiepura nigdy nieodmawiał prośbom o występy na cele charytatywne. Podczas wojny słał swoimrodakom liczne dary. Cechowała go ogromna pracowitość. Godzinamipotrafił ćwiczyć. Ostatni raz był w Polsce w roku 1959. Do końca był w dobrejformie, pomimo swych 64 lat. Był pełenmłodzieńczej werwy i temperamentu. Zmarł nagle na atak serca 15 sierpnia 1966roku. Przed śmiercią wyraził życzenie , aby jego ciało zostało pochowane wWarszawie, w mieście, którego „nigdy nie przestał kochać”. Spoczął w AleiZasłużonych na Warszawskich Powązkach.
Agnieszka Kowalczyk 2010-06-20
