Życie
Edward Bogusławski urodził się w Chorzowie, 22 września 1940 roku. Natomiast zmarł w Katowicach 24 maja 2003 roku.
Większość swojego życia spędził w Katowicach, gdzie studiował w latach 1959 – 64 na katowickiej Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej. Początkowo była to teoria muzyki – 1964, a w roku 1961 rozpoczął studia z kompozycji, które ukończył w 1966 roku. Natomiast studia uzupełniające kontynuował w Wiedniu, gdzie uczył się u Romana HAubenstocka – Ramatiego w roku 1967.
Praca
Jeszcze przed ukończeniem studiów, w 1963 roku rozpoczął pracę na swojej uczelni, gdzie pracował do końca życia. W latach 1971 – 72 był dziekanem Wydziału Wychowania Muzycznego, w latach 1971- 75 i 1990 – 96 natomiast był dziekanem Wydziału Kompozycji, Dyrygentury i Teorii Muzyki, w okresie od 1979 do 1981 roku był prorektorem zaś w latach 1981 – 84, 1987 – 90, 1996 – 99 był prorektorem do spraw dydaktycznych. Natomiast od 1983 roku pełnił funkcję profesora. Poza pracą w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej współpracował również z cieszyńską filią Uniwersytetu Śląskiego, a od 1984 roku kierował częstochowskim Zakładem Teorii i Pedagogiki Muzyki Wyższej Szkoły Pedagogicznej (obecnie Akademia Pedagogiczna).
Poza pracą zawodową Edward Bogusławski aktywnie działał na rzecz środowiska muzycznego. I tak przez kilka lat był prezesem Zarządu Oddziału Katowickiego Związku Kompozytorów Polskich, członkiem Rady Wyższego Szkolnictwa Artystycznego znajdującym się przy Ministerstwie Kultury i Sztuki, członkiem katowickiej Rady Naukowej Śląskiego Instytutu Naukowego, członkiem Stowarzyszenia Autorów ZAiKS, członkiem Towarzystwa im. Karola Szymanowskiego oraz członkiem Polskiego Towarzystwa Muzyki Współczesnej.
Nagrody i wyróżnienia
Edward Bogusławski za swoją twórczość był wielokrotnie wyróżniany zarówno w kraju jak i za granicą. Do najważniejszych jego osiągnięć zaliczyć trzeba przede wszystkim trzykrotne wyróżnienia podczas krakowskiego Konkursu Kompozytorskiego im. Artura Malawskiego (1966, 1970, 1972), wyróżnienia z 1971 roku podczas paryskiej Międzynarodowej Trybuny Kompozytorów UNESCO, pierwsze miejsce podczas Ogólnopolskiego Konkursu Kompozytorskiego z 1975 roku. Później, w 1982 roku otrzymał trzecie miejsce w katowickim Konkursie Muzyki Oratoryjno – Kantatowej, w 1992 również zajął trzecie miejsce podczas gdańskiego Ogólnopolskiego Konkursu Kompozytorskiego. Ponadto został wyróżniony w Konkursach Kompozytorskich w Krakowie i w Warszawie, a także za granicą w tym m.in. we Włoszech i w Saarlouis.
Dodatkowo został odznaczonymi państwowymi wyróżnieniami takimi jak: Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski w 1985 roku, Złotym Krzyżem Zasługi z 1975 roku, otrzymał kilkakrotnie Nagrodę Ministra Kultury i Sztuki I i II stopnia, a także w 2000 roku otrzymał Medal Edukacji Narodowej.
Twórczość
Edward Bogusławski w swoim dorobku artystycznym może poszczycić się licznymi miniaturami, wariacjami, symfoniami, koncertami, nokturnami, sonetami oraz fantazjami i pieśniami. Spośród wielu kompozycji wymienimy tutaj tylko ich niewielką część. I tak możemy tutaj wyróżnić utwory takie jak: Wariacje na flet i fortepian (1962), Miniatury na fortepian (1962), Intonazioni I na 9 instrumentów (1963), Trzy pieśni na głos i zespół instrumentalny (1963), Quartetto per archi (1964-75), Per pianoforte (1968), Wierzba, pieśń na chór mieszany a cappella (1968), Pieśń staropolska na chór mieszany a cappella (1968), Ziemia nad Przemszą, pieśń na chór mieszany a cappella (1968), Trzy pieśni na sopran i fortepian (1969), Kontemplacje na sopran i fortepian (1969), Sinfonia per coro e orchestra (1970), Musica per Ensemble MW-2 na flet, wiolonczelę i dwa fortepiany (1970), Five pictures (a Angelica-Regina Sweekhorst) for flute solo (1970), Trio per flauto, oboe e chitarra (1971), Capriccioso notturno per orchestra (1971-72), Impromptu pour flute, alto et harpe (1972), 4 + 1 per clavicordo (1973), Kwartet dziecięcy na czworo skrzypiec (1979), Musica concertante per saxofono alto e orchestra (1979-80), Sonet na sopran, flet, wiolonczelę i 2 fortepiany (1980), Trzy postludia na akordeon solo (1980), Concerto per pianoforte e orchestra (1980-81), Divertimento II na kwintet akordeonowy (1981), Symfonia koncertująca na skrzypce i orkiestrę kameralną (1982), Pieśń o ziemi naszej, oratorium na głosy solowe, recytatora, chór i orkiestrę (1982), Preludi e cadenza per violino e pianoforte (1983), Polonia, poemat symfoniczny na skrzypce i orkiestrę (1983-84), Gra snów, dramat muzyczny (1983-85), Preludium pamięci Dawida Ojstracha na skrzypce solo (1984-87), Capriccioso per accordeono solo (1985), Play for flute and chamber orchestra (1988), Polskie melodie ludowe na chór mieszany, zespół akordeonowy i perkusję (1989), Musica per Ensemble d’Accord na 10 akordeonów (1989), Gaude Mater Polonia na sopran, chór mieszany i orkiestrę (1989-90), Musica per 2 accordeoni (1990), Lacrimosa per soprano e pianoforte (1990-91), Concerto per chitarra e orchestra (1991-92), Dies irae na chór mieszany, perkusję i fortepian (1992), Viborg, opera kameralna (1992), Musica per chitarra solo (1993), Concerto classico per archi (1995), Kwartet smyczkowy nr 2 (1995), Studi per fisharmonica (1995), Requiem na sopran, chór mieszany, perkusję i organy (1995-96), Psalmy Dawida na chór mieszany a cappella (1997-98), Pieśni Safony na żeński głos recytujący, flet, perkusję i 2 akordeony (1998), Et in terra pax, motet na chór mieszany (1998), Adagio e vivo per accordeono (1998), Fantasia per viola da gamba (1998), Impromptu II na obój, klarnet, fagot i fortepian (1998-99), Strofy na 2 chóry mieszane i organy (1998-99), Concerto-Fantasia na kontrabas i smyczki (1999), Do… na chór żeński (1999), Impromptu II A na kwartet smyczkowy i akordeon (1999), Canti na chór mieszany (1999), Inwokacja na sopran i chór mieszany (2000), Preludium, Interludium i Kadencja na organy solo (2000), Lamento per soprano, oboe e organo (2002), Inwokacja na chór mieszany (2002), Supplement for accordion (2002), Dialogi II na saksofon i fortepian (2002), Kwartet smyczkowy nr 3 (2002-2003), Canzoni d’amore per voce recitazione, soprano, batteria e archi (2002-2003), Sekwencje na sopran i zespół kameralny (2003), Laudacja na chór mieszany i organy (2003) czy ostatni utwór pt. Inwokacja II na chór mieszany (2003).
Marta Kotas 2009.06.17
