Zycie
Alicja Gronau jest polską kompozytorką i teoretykiem muzyki, która urodziła się 7 grudnia 1957 roku w Warszawie.
Studia z zakresu kompozycji i teorii muzyki ukończyła w warszawskiej Akademii Muzycznej.
Od 1974 roku prowadziła prace badawczo – naukowe i artystyczne artystycznych Eksperymentalnego Warsztatu Rytmiki (Instytut Pedagogiki Muzycznej Akademii Muzycznej w Warszawie), gdzie pracowała do 1986 roku.
Dodatkowo, w 1983 roku zaczęła pracować jako wykładowca. Prowadzi wykłady na Wydziale Kompozycji, Dyrygentury i Teorii Muzyki oraz na Wydziale Edukacji Muzycznej Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina.
W 2008 roku otrzymała tytuł doktora habilitowanego w zakresie sztuki muzycznej w dyscyplinie artystycznej kompozycji oraz teorii muzyki.
W 1993 roku powierzono jej stanowisko sekretarza Katedry Teorii Muzyki (do 1999), a od 1998 roku jest sekretarzem Podyplomowych Studiów Teorii Muzyki oraz od 2000 roku również sekretarzem Podyplomowych Studiów Kompozycji
Dodatkowo od 2001 roku pełni funkcję kierownika Pracowni Muzyki Polskiej XX i XXI wieku w Katedrze Kompozycji na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie.
W 2002 roku włączono ją do Kapituły Nagrody Przemysłu Fonograficznego „Fryderyk”. Natomiast w 2006 roku przyjęto jej do Rady Naukowej pisma o muzyce sakralnej „Musica Sacra Nova”
Alicja Gronau zajmuje się także publicystką. I tak w swoim dorobku ma kilkadziesiąt artykułów, referatów oraz pokazów poświęconych tematyce kreatywnego nauczania, analizy muzycznej i muzyczno – ruchowej, a także technice kompozytorskiej.
Jest autorką trzech książek: Nowe pokolenie kompozytorów polskich (Bydgoszcz 1988), Podstawy metody rytmiki – wybrane zagadnienia i doświadczenia (Warszawa 1992) oraz autorką Rytmika w Akademii Muzycznej im. F. Chopina w Warszawie (Warszawa 2004) i redaktorką 10 innych pozycji.
Twórczość
Alicja Gronau ma na swoim koncie kompozycje takie jak: Trzy pieśni na mezzosopran i fortepian (1980), Przenikanie na klarnet solo (1981-83), Gioco per voci e batteria (1982), In tre parte na orkiestrę kameralną (1982), Mironczarnie I na sekstet wokalny a cappella (1982),
Flowing na 2 orkiestry (1983), Open per clarinetto, viola e corno (1983), Kwartet smyczkowy (1984), Versioni na 24 wykonawców (1984), Hiob na chóry i orkiestrę (1986), Pentarchia na kameralną orkiestrę smyczkową (1987), Passaggio per batteria (1987), Scena na perkusistę solo (1987), Wyliczanki na 6-głosowy chór dziecięcy (1991), Okna na 23 instrumenty smyczkowe (1992), Mironczarnie II na chór mieszany a cappella (1992), Paralele na dwa zespoły orkiestrowe (1993), Progres na flet solo (1994), Afirmacje, kantata kameralna na sopran, mezzosopran, alt, 2 chóry mieszane i orkiestrę kameralną (1995), Kwartet smyczkowy nr 2 (1996-97), Progres II na klarnet solo (1997), Invocazione, sinfonia vocale na chór mieszany a cappella (1998), Błogosławiony na 3 chóry mieszane (1999), Pobłyski na sopran i orkiestrę kameralną (2001), Divertimento na orkiestrę kameralną (2001), Re-Garden Music na sekstet dęty (2001), Sei canti latini per il coro femminile (2001), Hejnał Gdański na trąbkę solo lub na kwintet dęty blaszany i kotły (2001), Aletheia per orchestra (2002), Offrande pour orchestre des flutes (2002), I co wy na to? czyli cierpienia nowego Pirandella, opera kameralna na 6 solistów, chór mieszany i orkiestrę kameralną (2002), Ekspresyjny rytm swobodny. Minimultimedialny happening chwilowy na improwizujący zespół muzyczno-ruchowy oraz recytatora i taśmę (2003), Naprawdę „Ciało jako instrument” na improwizującego solistę muzyczno-ruchowego (2003), Rytm swobody na dowolny improwizujący zespół (2003), Veni. Illumina. Gloria per il coro a cappella (2003), Marianiana. Selection for Four for improvising ensemble (2004), Trzy kotwice: Nadzieja – Miłość – Wiara, cykl pieśni do słów Stanisławy Gronau na sopran, flet, fortepian i perkusję (2005), Improwizacjo! Ty nad poziomy na solistę muzyczno-ruchowego (2005), Poemat – Requiem na orkiestrę symfoniczną (2005-2006), Agnezioni na flet solo (per Agnes) (2006), Suita Krasnobrodzka. Koncert poczwórny na flet, organy, skrzypce, wiolonczelę i orkiestrę smyczkową [wersja I] (2007), Suita Krasnobrodzka. Koncert poczwórny na flet, organy, skrzypce, wiolonczelę i orkiestrę smyczkową [wersja II] (2007), Lapidaria na saksofon sopranowy i altowy oraz skrzypce [wersja I] (2007), Lapidaria na saksofon sopranowy i altowy, skrzypce oraz improwizujący zespół ruchowy [wersja II] (2007) oraz 7 Walców minutowych na flet i fortepian (2009).
Marta Kotas 2009-07-11