Pszczyna to miasto w województwie śląskim. Pszczyna wraz z okolicznymi gminami tworzy powiat pszczyński o powierzchni 473,5 kilometrów kwadratowych. Zabytkiem, którego nie można pominąć, będąc w Pszczynie jest z pewnością Zamek.
Należy do nielicznych muzeów tego typu w naszej części Europy, które zachowały historyczne, bogate wyposażenie. Na przełomie wieków XV i XVI w Pszczyną władali książęta cieszyńscy. W 1517 roku Kazimierz II dobra sprzedał możnowładcy węgierskiemu Aleksemu Turzo , co zakończyło panowanie Piastów na ziemi pszczyńskiej.
W roku 1548 Pszczyna po raz kolejny zmienia właściciela. Zostaje nim biskup wrocławski Baltazar Promnic. Lata panowania Promniców (1548 – 1765) to okres przekształcania gotyckiej budowli obronnej w reprezentacyjną rezydencję renesansową. W roku 1737 nastąpiła przebudowa w trójskrzydłowy pałac barokowy.
W burzliwe dzieje Europy wpisał się jeden z najwybitniejszych kompozytorów barokowych Georg Philip Telemann, w latach 1704 – 1707 był nadwornym kapelmistrzem i organistom w Pszczynie. Dziś można słuchać jego muzyki w Sali Lustrzanej, podczas organizowanych od roku 1979 „Wieczorów Telemanna”.
Kolejni właściciele przekształcili zwierzyniec w park i wznieśli kolejne budowle. Powstały: Bażantaria w Porębie i klasycystyczna Ludwikówka.
Następnie dobra pszczyńskie przejął Hans Heinrich X , hrabia Hochberg – głowa rodziny Hochbergów z Książa na Dolnym Śląsku. W roku 1850 otrzymał on tytuł księcia von Pless, który od tej pory przekazywany jest najstarszemu potomkowi. Po Hansie Heinrichu dobra pszczyńskie odziedziczył jego najstarszy syn Hans Heinrich XI. To właśnie on najdłużej panował na zamku. Z nim także wiąże się obecny kształt samego zamku, jak i rozległego założenia ogrodowo – krajobrazowego.
W tym czasie Pszczyna była odwiedzana przez królów pruskich, cesarzy niemieckich i królewskich gości z całej Europy. Właśnie wtedy konieczne stało się posiadanie rezydencji godnej pozycji księcia. W latach 1870 – 1876 dokonano kolejnej przebudowy rezydencji w Pszczynie.
Żoną księcia Hansa była słynna z urody Angielka , Mary Theresa Olivia Cornwallis – West. Znana bardziej jako Daisy (Stokrotka). Uważana była za jedną z najpiękniejszych kobiet swojej epoki. Utrzymywała bliskie stosunki z królem Anglii Edwardem VII i Jerzym V , a także cesarzem Niemiec Wilhelmem II. Na rynku pszczyńskim , niedaleko wejścia do zamku znajduje się jej ławeczka i posąg . Jej liczne portrety i fotografie znajdują się na zamku. Dzięki niej zamek owiany jest nutką tajemnicy.
W latach 1914 – 1917 zamek odegrał bardzo dużą rolę , będąc cesarską Główną Kwaterą i siedzibą sztabu wojsk niemieckich. Po plebiscycie , w roku 1922 Pszczynę włączono do odrodzonego Państwa Polskiego. W roku 1936 powstała w parku nowa nekropolia. Znajdują się tam groby najmłodszego syna Daisy – hrabiego Bolko i samego Księcia Hansa Heinricha.
W 1946 roku otwarto dla publiczności podwoje zamku pszczyńskiego. Zachowało się około osiemdziesiąt procent oryginalnego wyposażenia wnętrz . W ostatniej dekadzie przeprowadzono prace konserwatorskie , przywrócono dawne funkcje oraz aranżację wnętrz.
Możemy podziwiać Apartamenty Cesarskie, Zbrojownie, Gabinet Miniatur, w Sali Lustrzanej posłuchać muzyki.
Wchodząc do zamku od razu urzekną nas przepiękne schody, Galeria myśliwska robi niesamowite wrażenie, z obrazów wiszących na ścianach patrzy na nas śliczna Daisy.
Warto dodać, że pałac otacza przepiękny park krajobrazowy, mający powierzchnię 48 hektarów. Jego początki sięgają szesnastowiecznego ogrodu , w czasach późniejszych, wielokrotnie przekształcanego i powiększanego. Obecny kształt parku krajobrazowego w typie angielskim, nadano w drugiej połowie XIX wieku. W parku dominują drzewa liściaste: dęby, lipy, klony, buki, kasztanowce, wierzby. Nie brak też gatunków iglastych: sosny, świerki, cisy, modrzewie.
Zamek wpisano w roku 1966 do rejestru zabytków jako pałac i jest to z pewnością Perła Górnego Śląska, która robi wrażenia na odwiedzających go turystach.
A.K. 2011-03-15
