Zycie
Adam Walaciński jest znanym polskim krytykiem muzycznym i dydaktykiem urodzonym 18 września 1928 roku w Krakowie.
Kiedy miał 8 lat rozpoczął naukę gry na skrzypcach, a po zakończeniu wojny uczył się dalej u Wacława Niemczyka. Następnie podjął naukę w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Krakowie (1947). Z nauki gry zrezygnował w 1952 roku kiedy to z Wydziału Instrumentalnego przeniósł się do klasy kompozycji. Jednak również i te studia szybko przerwał i został uczniem Stefana Kisielewskiego. W tym samym czasie pracował również jako skrzypek w Orkiestrze Polskiego Radia w Krakowie (1948 – 1956). Po zakończeniu współpracy z Orkiestrą wstąpił do Związku Kompozytorów Polskich, gdzie pełnił funkcję prezesa Oddziału Krakowskiego ZKP (1971 – 87), a w latach 1989-97 był również członkiem Zarządu Głównego.
Poza działalnością muzyczną i dydaktyczną współpracował również z Polskim Wydawnictwem Muzycznym (od 1957), a od 1984 roku jest także redaktorem naukowym Działu Kompozytorzy XX w. w „Encyklopedii Muzycznej PWM”. Dodatkowo od 1962 roku pełni również funkcję recenzenta muzycznego w „Dzienniku Polskim” w Krakowie.
W tamtym okresie zaczął również tworzyć muzykę filmową i teatralną, a do jego obrazów muzycznych zaliczyć możemy muzykę z Faraona czy Matki Joanny od Aniołów oraz popularnego serialu Czterej pancerni i pies.
Mimo, że przez cały ten czas komponował własne utwory to dopiero w 1974 roku uzyskał dyplom z kompozycji w Krakowskiej Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej.
Adam Walaciński jest również wykładowcą w tamtej uczelni, gdzie od 1972 roku prowadzi zajęcia, a w 1992 roku otrzymał tytuł profesora. Następnie w okresie pomiędzy 1993 – 96 był również prorektorem. Dodatkowo w latach 1973 – 81 prowadził również seminaria pt. „Muzyka w teatrze” na Wydziale Reżyserii w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Krakowie.
Nagrody
Za swoją twórczość i działalność nauką Adam Walaciński otrzymał wiele nagród i wyróżnień, m.in.: Nagrodę Państwową I stopnia (1966), Nagrodę Muzyczną miasta Krakowa (1976), Nagrodę Ministra Kultury i Sztuki za działalność pedagogiczną (1981) oraz Nagrodę Związku Kompozytorów Polskich (2003).
Twórczość
Do najważniejszych kompozycji Adama Walacińskiego zaliczyć należy przede wszystkim utwory takie jak: Dwa mazurki a la maniere de Szymanowski na fortepian (1953), Etiuda fortepianowa (1953), Pele – mele, 15 drobnych utworów na fortepian (1955-56), Composizione „ALFA” na orkiestrę smyczkową (1958), Kwartet smczkowy (1959), Modyfikacje na altówkę i fortepian (1960), Rotazione na fortepian (1961), Inversioni na fortepian (1961), Intrada na 7 wykonawców (1962), Canto tricolore na flet, skrzypce i wibrafon (1962), Horyzonty na orkiestrę kameralną (1962), Sequenze per orchestra con flauto concertante (1963), Liryka sprzed zaśnięcia na sopran, flet i 2 fortepiany (1963), Introspekcje na klarnet i perkusję (1964), Concerto da camera per violino solo e archi (1964), Fogli volanti, kompozycja graficzna na trio smyczkowe (1965), Canzona na altówkę solo, fortepian preparowany i taśmę (1966), Dichromia na flet i fortepian (1967), Epigramy na orkiestrę kameralną (1967), Refrains et reflexions pour orchestre (1969), Allaloa, kompozycja graficzna na fortepian z elektroakustyczną transformacją (1970), Notturno 70 na 24 instrumenty smyczkowe, 3 flety i perkusję (1970), Torso na orkiestrę (1971), On peut ecouter… na obój, klarnet i fagot (1971), Melodiarum, zbiór utworów na różne instrumenty solowe (1972-82), Divertimento interrotto na 13 wykonawców (1974), Mirofonie na sopran, aktora, klarnet, altówkę, wiolonczelę, harfę i perkusję (1974), Efemerydy na skrzypce i orkiestrę (1978), Ariel na flet i klawesyn (1978), A travers le miroir na 2 flety i orkiestrę (1980), Jeu libre dla 5 wykonawców (1983), Ballada na flet i fortepian (1986), Mała muzyka jesienna na obój i trio smyczkowe (1986), Moments musicaux avec postlude en homage A I. S. na 2 fortepiany (1987), Drama e burla na orkiestrę symfoniczną (1988), Valsette a la carte na wiolonczelę i kontrabas (1990), Canto tricolore [wersja II] na flet, skrzypce i wibrafon (1991), Pastorale na skrzypce, flet i obój (1992), Voyage au pays de L’oubli na orkiestrę symfoniczną (1995-), Fantasia sopra “Ave Maris Stella” na wiolonczelę (1997), Aria per orchestra (1998), La Vida es sueno – reminiscencje z Calderona na flet, gitarę i altówkę (1998), Duo per viola e violoncello (1999), Serenata na obój i trio smyczkowe (1999), Girlanda na 8 fletów (1999), Spirala czasu dla 15 wykonawców (2000), Un poco di Schubert na orkiestrę (2001), Cinque episodi na trio fortepianowe (2001), Elegia i toccata na wiolonczelę i fortepian (2001), Trzy pieśni na sopran, wiolonczelę i fortepian (2001), Symfonie ogrodów na orkiestrę (2003), Intermezzo na wiolonczelę solo (2003), Kwartet smyczkowy nr 2 „Ślady pamięci” (2007), Pezzo lirico na saksofon altowy (2008) oraz Canti notturni na saksofon altowy i wiolonczelę (2008).
Marta Kotas 2009-07-03
