Proces będzie się toczył w wydziale pracy i ubezpieczeń społecznych Sądu Rejonowego Warszawa-Śródmiescie. Będą w nim zapewne zeznawać i Szapołowska, i Englert oraz – być może – inni aktorzy teatru jako świadkowie.
W kwietniu br. w stołecznym Teatrze Narodowym nie odbył się spektakl „Tango” według Sławomira Mrożka. Powodem była nieobecność Szapołowskiej, która w tym czasie uczestniczyła w emitowanym na żywo muzycznym show w telewizji publicznej. Englert wyszedł na scenę i przepraszał ok. 150 widzów odwołanego przedstawienia.
„Podjęła decyzję taką, że ważniejszy jest dla niej występ w telewizji, co jest w niezgodzie z etyką i regulaminami teatralnymi. A teraz są jasne i oczywiste skutki prawne” – mówił Englert. Wkrótce potem wręczył Szapołowskiej wypowiedzenie.
Sama aktorka oświadczyła, że informowała Englerta i pozostałych aktorów o konflikcie terminów z ponad miesięcznym wyprzedzeniem, co – jej zdaniem – „stwarzało możliwość zmiany godziny realizacji, ustanowienia dublera bądź ustalenia innej daty przedstawienia, gdyż ilość sprzedanych biletów była wówczas niewielka”. Powoływała się na stałą praktykę, również w Teatrze Narodowym, zmian repertuarowych dostosowywanych do indywidualnych potrzeb poszczególnych twórców.
„Precedensowym byłoby żądanie wyłączności od aktora. Świadomą i niezależną decyzją dyrektora było pozostawienie spektaklu w repertuarze danego dnia oraz dystrybucja biletów i wejściówek do ostatnich minut. Za nieetyczne uważam wykorzystanie widzów do prywatnych porachunków” – twierdziła aktorka. Zapowiedziała pozew do sądu.
Englert mówił, że Szapołowska „dostała odpowiedź odmowną”, kiedy zwróciła się z prośbą o nagrywanie programu w telewizji, ze względu na dwie kolejne soboty zajęte przez repertuar Teatru Narodowego. „Repertuar ten był już ogłoszony i były już sprzedane bilety” – wyjaśniał dyrektor.
Szapołowska to znana aktorka teatralna, filmowa i telewizyjna. Była aktorką Teatru Narodowego w latach 1977–1984 i 2004–2011. Warszawską Państwową Wyższą Szkołę Teatralną skończyła w 1977 r. Grała epizodyczne role w popularnych serialach „Czterdziestolatku” i w „Lalce”. Debiutowała w filmie w polsko-jugosłowiańskim obrazie „Zapach ziemi” (1977). W latach 80. współpracowała z Krzysztofem Kieślowskim w jego filmach „Bez końca” (1984) i „Krótkim filmie o miłości” (1988). Zagrała Telimenę w „Panu Tadeuszu” Andrzeja Wajdy (1999), za co nagrodzono ją „Orłem”. Grała także w filmach węgierskich, włoskich i niemieckich. Była jurorem rozrywkowego programu telewizyjnego.
Englert to wybitny aktor teatralny i filmowy, reżyser i profesor Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie. Ukończył warszawską PWST w 1964 r. Debiutował w filmie Andrzeja Wajdy „Kanał” (1956). Aktor Teatru Współczesnego (1964–1981), Teatru Polskiego (1981–1994), Teatru Narodowego (od 1997) – od 2003 r. jego dyrektor artystyczny. Był rektorem PWST (1987–1993 i 1996–2002). Członek Rady ds. Kultury przy Prezydencie RP (1992–1993). Do jego najsłynniejszych ról należą kreacje w „Soli ziemi czarnej” Kazimierza Kutza (1969), „Kolumbach” Janusza Morgensterna (1970), „Perle w koronie” Kutza (1971), „Polskich drogach” Morgensterna (1976), „Lalce” Ryszarda Bera (1977), „Magnacie” Filipa Bajona (1986), „Katyniu” Wajdy (2007).
Łukasz Starzewski (PAP)
sta/ malk/ gma/
