18.02. Rzym (PAP) – Wielka, oczekiwana wystawa dzieł Caravaggia otwarta zostanie w sobotę w Rzymie. Do połowy czerwca będzie można zobaczyć 25 arcydzieł genialnego malarza. Organizatorzy spodziewają się kilkuset tysięcy zwiedzających.
W salach wystawowych dawnych stajni królewskich Kwirynału (Scuderie del Quirinale) podziwiać będzie można trzy czwarte wszystkich obrazów, jakie namalował Caravaggio. Sprowadzono je między innymi z nowojorskiego muzeum sztuki Metropolitan i z Kansas City. Dzieła przywiezione zostały także z londyńskiej National Gallery i Ermitażu w Sankt Petersburgu.
Ekspozycję zorganizowano z okazji przypadającej w lipcu 400. rocznicy śmierci artysty i jest ona, jak się podkreśla, najważniejszym wydarzeniem tych obchodów.
Uruchomiono specjalny numer telefonu, pod którym zainteresowani wystawą mogą rezerwować miejsca.
Zauważa się, że w Rzymie zostaną tym samym zgromadzone niemal wszystkie z 40 prac malarza. Oprócz tych, wystawionych na Kwirynale, można zobaczyć obrazy w bazylikach i kościołach w Wiecznym Mieście, między innymi na Piazza del Popolo oraz w Watykanie.
Tuż przed inauguracją ekspozycji naukowcy mają przedstawić wyniki badań szczątków Caravaggia, znalezionych na cmentarzu w Porto Ercole w Toskanii. Celem tych analiz jest ustalenie przyczyn jego śmierci w związku z hipotezami mówiącymi o tym, że mógł zostać otruty.
Caravaggio, właściwie Michelangelo Merisi (1571-1610), malarz włoski, należał do głównych przedstawicieli wczesnego baroku. Około 1590-1606 żył i tworzył w Rzymie. Od 1606 r. w Neapolu, na Malcie i Sycylii. Prowadził awanturnicze życie i miewał konflikty z prawem.
Początkowo podejmował realistycznie ujęte tematy rodzajowe i mitologiczne; lubił malować martwą naturę. Ten okres reprezentują płótna: Chłopiec z koszem owoców i Młody Bachus – oba z 1593 r. oraz Koszyk z owocami z 1596 r. W późniejszym, dojrzałym okresie (1597-1606) malował obrazy religijne, wśród nich m.in. cykl trzech płócien przedstawiających dzieje św. Mateusza 1598-1601, Wieczerza w Emaus 1596-98, Ukrzyżowanie św. Piotra 1601, Madonna z pielgrzymami 1603-1606, Śmierć Marii 1605-1606. Nowatorskie przedstawianie świętych postaci z plebejskimi twarzami czy bosymi brudnymi nogami budziło oburzenie ogółu, lecz było doceniane przez hierarchów Kościoła.
Główne cechy dojrzałego stylu Caravaggia to: ciemne tło, intensywny koloryt, kontrastowy światłocień, śmiałe skróty perspektywiczne i dynamiczna kompozycja potęgująca napięcie dramatyczne i siłę wyrazu. W ostatniej fazie twórczości uspokoił kompozycję i malował niemal monochromatyczne obrazy ("Ścięcie św. Jana Chrzciciela" 1608, "Wskrzeszenie Łazarza" 1609).
Dzięki użyciu kontrastowego światła wydobywał dramatyzm scen i postaci; wywarł ogromny wpływ na malarstwo europejskie, m.in. na Rembrandta i Velazqueza. Zainicjowany przez Caravaggio styl zwany jest caravaggionizmem.
Arcydzieło Michelangela Caravaggia "Złożenie do Grobu" z Pinakoteki Watykańskiej wystawione było w Polsce w roku 1996 r. w warszawskim Muzeum Narodowym. (PAP)
sw/ abe/ bk/
