Dorobek artystyczny Kazimierza Sichulskiego obejmuje freski, witraże, plakaty, a także rysunki i litografie. W swej twórczości posługiwał się on wieloma technikami – malował pastelami, temperą, akwarelami, jak również farbami olejnymi. Poza malowaniem artysta zajmował się także projektowaniem wnętrz oraz architekturą.
Kazimierz Sichulski przyszedł na świat w 1879 roku we Lwowie. Jego edukację artystyczną rozpoczęły studia w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, które ów malarz podjął w 1900 roku. Kształcił się tam pod bacznym okiem wybitnych artystów, z których największy wpływ na twórczość młodego Sichulskiego mieli Józef Mehoffer oraz Stanisław Wyspiański. Oprócz tych dwóch czołowych twórców polskiej secesji nad edukacją młodego malarza czuwał również Leon Wyczółkowski. W 1902 roku Kazimierz Sichulski doskonalił swój warsztat w wiedeńskiej szkole artystycznej, a dwa lata później artysta uzupełniał wiedzę z zakresu teorii sztuki i podziwiał największe dzieła europejskich mistrzów malarstwa podczas podróży po zagranicznych centrach kultury. Zwiedził on wtedy między innymi: Rzym, Wiedeń, Monachium, Drezno, Wenecję i Florencję, a następnie zatrzymał się na jakiś czas w Paryżu, w którym uczęszczał na zajęcia prowadzone w Akademie Colarossi.
Pod koniec roku 1904 Kazimierz Sichulski udał się na wycieczkę po Huculszczyźnie, która urzekła go swoim pięknem oraz zachwyciła obrzędowością i religijnością tamtejszych górali. Folklor stanowił centrum zainteresowania artysty aż do lat dwudziestych, w których to w twórczości Sichulski pojawiły się również motywy historyczne. Zanim to jednak nastąpiło, malarz stworzył pokaźną liczbę portretów oraz scenek rodzajowych, których tematem była obyczajowość ludności z terenów Huculszczyzny. Obrazy z tego okresu są na wskroś przesiąknięte folklorem – uwagę widza przykuwają jaskrawe wręcz kolory, dzięki którym Sichulski ukazał różnorodność i bogactwo stroju ludowego huculskich góralek i górali. Przykładem może być namalowany pastelami portret śniadej hucułki w średnim wieku, która przystrojona w iskrzącą się od intensywnego różu, pomarańczu oraz fioletu chustę pozuje na tle ukraińskiego krajobrazu. Artysta potrafił jednak przedstawić hucułów także w bardziej stonowanych kolorach, tak jak dwójkę młodych górali przemierzających zaśnieżone zbocza gór, widocznych na obrazie zatytułowanym „Sieroty”. Obraz ten, podobnie jak i inne dzieła o tematyce folklorystycznej, doskonale oddaje efekty luministyczne oraz świetnie ukazuje dynamikę i różnorodność kątów padania promieni słonecznych, które odbijają się nie tylko od pierwszoplanowych postaci, ale również rozświetlają widoczne w oddali, zaśnieżona góry. Zanim Sichulski zainteresował się możliwościami, jakie stwarza odwzorowywanie refleksów światła, inspirowało go malowanie syntetycznych form, charakterystycznych dla malarstwa Jana Stanisławskiego. Fascynacja twórczością tego malarza ujawnia się na przykład w przedstawieniu kwiatów na płótnie zatytułowanym „Bodiaki”.
W latach dwudziestych Sichulski zaczął tworzyć obrazy, na których pojawiały się motywy historyczne, a także mitologiczne i biblijne. Namalowane wtedy dzieła posiadały duże walory dekoracyjne oraz charakteryzowały się zrytmizowaniem przedstawianych form.
Na twórczość artysty duży wpływ miała także I wojna światowa, która sprawiła, że zainteresował się on jeszcze bardziej historią Polski oraz zagadnieniami związanymi z patriotyzmem. W tym okresie powstały następujące obrazy: „Obrona Lwowa”, „Bitwa pod Beresteczkiem”, „Wjazd Chrobrego do Kijowa”.
Godne uwagi są także tworzone przez Sichulskiego karykatury oraz rysunki satyryczne. Groteskowe ujęcie postaci jest już wprawdzie widoczne na niektórych portretach hucułów, jednak do prawdziwej maestrii w ukazywaniu dosadności rysów twarzy oraz zniekształcaniu sylwetek przedstawianych postaci doszedł artysta dopiero podczas tworzenia karykatur. Kazimierz Sichulski rysował nie tylko dowcipne wizerunki sławnych ludzi, ale również karykatury znanych dzieł sztuki – przykładem może tu być rysunek zatytułowany „Zatruta studnia”, który stanowi wyraźną aluzję do słynnego obrazu Jacka Malczewskiego.
Talent rysownika artysta rozwijał w latach 1903-1905, w ramach współpracy z satyrycznym czasopismem „Liberum Veto”. Od 1905 roku Kazimierz Sichulski brał czynny udział w przygotowywaniu przedstawień kabaretu „Zielony balonik”, a także został członkiem Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka” i przystąpił do wiedeńskiego Hagenbund. Podczas I wojny światowej artysta uczestniczył w walkach Legionów, a dwa lata po zakończeniu działań zbrojnych zaczął wykładać w lwowskiej Państwowej Szkole Sztuk Zdobniczych i Przemysłu Artystycznego. W 1930 roku Sichulski przyjął profesurę w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Artysta zmarł we Lwowie w 1942 roku.
Nina Kinitz 29 grudnia 2008
