Zycie
Tomasz Sikorski był polskim kompozytorem i pianistą, który urodził się 19 maja 1939 roku w Warszawie, gdzie również zmarł 13 listopada 1988 roku.
Początkowo uczył się w kompozycji i gry na fortepianie w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie (1956 – 63). W dwa lata później kontynuował naukę w Paryżu. Równocześnie od 1963 roku do 1968 roku pracował jako wykładowca w warszawskiej Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej.
Tomasz Sikorski na swoim koncie ma również założenie zespołów: „Warsztat muzyczny” oraz „Ad novum” (1967). Mimo występów w obu zespołach w dalszym ciągu prowadził karierę solową i występował z własnymi utworami.
Jeszcze na studiach zaczął interesować się muzyką elektroniczną choć w dalszym ciągu głównie tworzył utwory na fortepian.
Twórczość
Do najważniejszych utworów autorstwa Tomasza Sikorskiego zaliczyć należy przede wszystkim kompozycje takie jak: Dwa preludia na fortepiany (1955), Wariacje na fortepian i perkusję (1960) (niewydane), Echa II na 2 lub 4 fortepiany, dzwony, 4 gongi, 4 tam-tamy i taśmę magnetofonową (1961-1963), Szkice na kwartet smyczkowy (1962) (niewydane), Antyfony na sopran, fortepian, waltornię, dzwony, 4 gongi i taśmę magnetofonową (1963), Prologi na chór żeński, 2 fortepiany koncertujące, 4 flety, 4 waltornie i perkusję (1964), Concerto breve na fortepian, 24 instrumenty dęte i 4 perkusje (1965), Monodia e sequenza na flet i fortepian (1966), Sequenza I na orkiestrę (1966), Sonant na fortepian (1967), Intersection na perkusję (1968) (niewydane), Diafonia na dwa fortepiany (1969), Homofonia na waltornie, trąbki, puzony, fortepian i gong (1968-1970), Muzyka na instrumenty dęte blaszane i tam-tamy (1969) (niewydane), Na smyczki na troje skrzypiec i trzy altówki (1970), Collage na chór żeński, instrumenty i taśmę magnetofonową (1970) (niewydane), Musique diatonique na instrumenty dęte i 8 gongów (1970) (niewydane), Vox humana na chór mieszany, 2 fortepiany, 12 instrumentów dętych blaszanych, 4 gongi i 4 tam-tamy (1971-1972), Przygody Sindbada żeglarza, opera radiowa na 6 głosów mówionych, sopran, tenor, chór żeński i orkiestrę (1971-1972), Zerstreutes Hinausschauen (Widok z okna oglądany w roztargnieniu) na fortepian (1971/1972), Bez tytułu na fortepian i trzy dowolne instrumenty (1972), Holzwege (Drogi donikąd) na orkiestrę (1972), Muzyka nasłuchiwania na 2 fortepiany (1973), Muzyka z oddali na chór, instrumenty dęte, fortepian i perkusję (1974), Inne głosy na 24 instrumenty dęte, 4 gongi i dzwony (1975), Samotność dźwięków na taśmę magnetofonową (1975), Choroba na śmierć na głos recytujący, 2 fortepiany, 4 trąbki i 4 waltornie (tekst: Soren Kierkegaard) (1976), Music in twilight (Muzyka w półcieniu) na fortepian i orkiestrę (1978), Hymnos na fortepian (1979), Struny w ziemi na smyczki (1979-1980), Monofonia na orkiestrę (1979-1980) (niewydane), Lontano na orkiestrę, 1979-1980 (niewydane), Osinato na orkiestrę, 1979-1980 (niewydane), Autograf na fortepian (1980), Modus na puzon (1980), W dali ptak na głos recytujący, klawikord i taśmę magnetofonową (tekst: Samuel Beckett) (1981), Dwa portrety na orkiestrę (1981-1982) (niewydane), Paesaggio d’inverno (Pejzaż zimowy) na smyczki (1982), Modus na wiolonczelę (1982) (niewydane), Eufonia na fortepiany (1982), Autoportret na orkiestrę (1983), Autoritratto na dwa koncertujące fortepiany i orkiestrę (1983), Mały koncert na orkiestrę (1983) (niewydane), Recitativo ed Aria na smyczki (1983/1984) (niewydane), La notte („Omaggio a Friedrich Nietzsche”) na smyczki (1984), Rondo na klawesyn (1984) (niewydane), Moderato cantabile na wiolonczelę (1986) (niewydane), Das Schweigen der Sirenen (Milczenie syren, wg Franza Kafki) na wiolonczelę (1986) (niewydane), Omaggio „in memoriam Jorge Luis Borges” na 4 fortepiany i orkiestrę (1987) (niewydane) oraz Diario 87 na taśmę magnetofonową i głos recytujący (1987) (niewydane).
Marta Kotas 2009-06-25
