Tadeusz Kacalak urodził się drugiego maja 1952 roku w Kutnie. Pochodzi z rodziny robotniczej. Od samego początku wyróżniał się zdolnościami manualnymi i nieprzeciętną wprost wyobraźnią. Pracując w zakładzie fryzjerskim przeszedł prawdziwą szkołę życia, a ponadto osiągnął awans społeczny, a zakład, który położony był w centralnym punkcie miasta, cieszył się dużą popularnością.
Rok 1973 okazał się niezwykle owocny i szczęśliwy dla Tadeusza Kacalaka. Pierwszą kwestią był jego ślub, a drugim początek działalności rzeźbiarskiej. Zakład fryzjerski zaczął się powoli zapełniać ptakami i figurkami drewnianymi autorstwa Kacalaka, które cieszyły się dużym powodzeniem. W 1975 roku zorganizowano w Muzeum w Łęczycy konkurs pod tytułem „Pamiątka z Łęczycy”, na którym Tadeusz Kacalak zdobył wyróżnienie. Był to jednocześnie jego debiut jako artysty rzeźbiarza.
W 1985 roku zrezygnował zupełnie z pracy zawodowej i poświęcił się całkowicie rzeźbiarstwu. W roku następnym został wybrany na prezesa Zarządu Oddziału Mazowieckiego Stowarzyszenia Twórców Ludowych. W kolejnym roku został laureatem nagrody Artystycznej Młodych im. S. Wyspiańskiego w dziedzinie sztuki ludowej. Kolejne lata były dla Tadeusza Kacalaka pasmem licznych wystaw i konkursów. Wtedy też jego dzieła kupowały liczne muzea polskie i kolekcje zagraniczne, na przykład w Niemczech, Belgii, Holandii, Francji, Stanach Zjednoczonych czy Kanadzie. Rok rocznie jest on uczestnikiem Ogólnoświatowych Targów Sztuki Ludowej w Santa Fe w stanie Nowy Meksyk w USA, gdzie pełni rolę ambasadora polskiej sztuki ludowej.
Tadeusz Kacalak w swoich pracach przede wszystkim odnosi się do wzorów i motywów, które charakterystyczne są dla dawnej rzeźby ludowej. Szczególnie odniesienie ma tutaj tematyka sakralna, dla której to Kacalak czerpie natchnienie ze Starego i Nowego Testamentu. Ponadto bardzo często w jego twórczości znaleźć można wizerunki Madonny w różnej formie i postawie. Bardzo charakterystyczne dla tego artysty są szopki betlejemskie. Tworzone są one w formie przestrzennej z wyodrębnionym budynkiem stajenki i postaciami Św. Rodziny, mieszkańcami wsi przybywających z darami, chórami anielskimi i zwierzętami.
Twórczość Tadeusza Kacalaka wpływa bezpośrednio na kształtowanie się specyficznego kutnowskiego stylu rzeźbiarstwa, które charakteryzuje się przede wszystkim spiętrzeniem w horyzontalnym układzie kilku rzędów figur w jednej bryle.
Artysta ten w 1989 roku otworzył Galerię wystawienniczą polskiej rzeźby ludowej. On sam uważa to za jedno z jego największych życiowych osiągnięć. Ogólnie należy przyjąć, że Tadeusz Kacalak jest artystą wyjątkowym, który skupia całą swoją uwagę właśnie na rzeźbiarstwie ludowym, podczas gdy pozostali jeszcze po omacku sięgają po malarstwo bądź też po inne tematyki rzeźbiarstwa. Kacalak jest już dojrzałym artystą, który doskonale wie, w czym czuje się najlepiej i właśnie takiego kierunku cały czas się trzyma.
Rzeźby Tadeusza Kacalaka charakteryzują się nie tylko specyficzną tematyką, odwołaniem do ludowości, do tego jeszcze jej dawnej odmiany, ale również swoim osobistym charakterem, który mają one w sobie. Wszystkie prace Tadeusza Kacalaka wydają się jakby przemawiać do obserwatorów, dają wyraźnie do zrozumienia czego dotyczą, są niezwykle charakterystyczne poprzez swoją żywiołowość i żywotność mimo wykonania z drewna. To właśnie jest tak charakterystyczne dla Tadeusza Kacalaka, że jego rzeźby „żyją”.
Agnes 2008.11.15
