Matka a macierzyństwo….

Bez matki nie byłoby macierzyństwa, a bez macierzyństwa matki. Dwa bardzo ważne słowa, które ze sobą nierozerwalnie się zespalają. Nim pojawiła się matka – niewiasta, zadanie matki spełniała ziemia, która owocowała plonami i co, do której, do dziś, używa się określenia – „matka ziemia”. Wyrosły na niej drzewa, kwiaty i różne rośliny. Miejsce urodzenia i pobytu na ziemi przodków to ojczyzna, którą również traktuje się jako matkę. Źródłosłów słowa – matka sięga początków ludzkości. Pierwsza kobieta na świecie, Ewa, uważana jest za matkę ludzkości. To od niej zaczęła się historia kobiety jako matki rodzicielki. Najważniejszą jednak kobietą na kuli ziemskiej stała się Matka, która porodziła Syna – Matka Boska, która to, przejęła rolę orędowniczki, matki pocieszycielki w stosunku do każdego mieszkańca Ziemi.
Nasze ziemskie matki to prababki, bacie i matki… Matka to ta, która nosi dziecko pod swym sercem przez dziewięć miesięcy, rodzi je , karmi, troszczy się i wychowuje. Matką jest też ta kobieta, która przejęła obowiązki matki, niekoniecznie, więzami krwi związana z dzieckiem.
Rola matki nie jest prosta. Wymaga wielu wyrzeczeń, często poświęceń, zwłaszcza gdy opiekuje się chorym dzieckiem przez kilkanaście lub kilkadziesiąt lat. Lata tu nie wchodzą w rachubę, bo tak już jest, że matka w swoim dorosłym, dojrzałym dziecku, często, ciągle widzi małe dziecko i nadal usiłuje nim sterować, by uchronić od popełnienia błędu i niebezpieczeństwa, dalej usługując we wszystkim zapomina o tym, że pora przeciąć pępowinę… Bo takie jest już serce matki – pełne miłości matczynej i ofiarności. Dlatego matkom okazuje się wielki szacunek i oddanie. Myślę, że większość tak czyni.

O drastycznym traktowaniu matek nie będę pisać, także i o tych kobietach, które mimo, że są biologicznymi matkami, na miano matki nie zasługują . Nie chcę również gloryfikować znaczenia matki, bo jest to całkiem naturalne, że kobieta rodzi, a następnie wychowuje. Smutne jest to jedynie, że dalej dokonuje się tak wiele aborcji, często z błahych powodów. Jest takie powiedzenie – „Bóg dał dziecko, to i da na dziecko”. Niektórzy śmieją się z rodzin wielodzietnych – „co rok to prorok”.
Dziecka nie należy się bać, trzeba je przyjąć i utulić w ramionach, i dbać, by wyrosło na porządnego człowieka, trzeba go własnym przykładem nauczyć odpowiedzialności i pracy, powiedzieć mu, że pieniądze są potrzebne, ale nie najważniejsze w życiu. W obecnych czasach większość kobiet pracuje i ciężko im połączyć nadmiar obowiązków, które i w domu, przecież czekają na rękę kobiety, więc kobieta – matka dwoi się i troi, by temu sprostać, bo dla niej, najważniejsze jest dziecko. Często brakuje jej czasu na rozmowę z dzieckiem, na przeczytanie mu bajki. Tę chwilową nieobecność stara się wynagrodzić różnymi efektownymi upominkami. Jest to bolączka tych czasów. Kiedyś matka nie pracowała zawodowo i cały czas zajmowała się rodziną . Teraz przybyło jej obowiązków i przy współudziale życiowego partnera jakoś sobie radzi. To matka uczy dziecko sposobów na życie i tyle, ile okaże mu uczucia, odbierze potem często w nadmiarze. Dziecko uczy się od matki uczuć i czułości. To jacy jesteśmy, w dużej mierze zawdzięczamy naszym matkom – nasz stosunek do innych, do pracy, zainteresowania i wszystko to, co w nas najlepsze. Dlatego pamiętamy o tym i czcimy pamięć o matkach w dniu Ich świętach. Macierzyństwo to nie taka prosta sprawa. Okres błogosławionego stanu, bolesny poród, nieprzespane noce i nieustająca kuratela w postaci duchowego oddania i sterowania oraz materialnego zabezpieczenia. Nieraz trudno sobie z tym wszystkim pogodzić, ale matki stają na wysokości zadania i jakoś sobie radzą .
Spotykamy wizerunki matek w petroglifach wyrytych na skałach sprzed 10 tysięcy lat p.n.e.. Widzimy ją jako brzemienną albo z dzieckiem w ramionach. Znani malarze często podejmowali temat matki i jej macierzyństwa. Najczęściej są to wizerunki Matki Boskiej.
Nikola Martinoski, ur. w 1903 roku, malarz macedoński , specjalizował się w malowaniu ekspresyjnych portretów matek z dziećmi. Pokazuje na nich trud macierzyństwa a jednocześnie miłość matki do dziecka.

Stanisław Wyspiański na obrazie – „Macierzyństwo” namalował portret młodej matki, karmiącej piersią dziecko. Na obrazie kobieta jest w aureoli świeżych kwiatów. Kobieta, ubrana w kwiecistą suknię stała się symbolem płodności. W tej nastrojowej scenie są jeszcze dwie dziewczynki, przyglądające się maleństwu.
Gustaw Klimt z serii – „Trzy etapy z życia kobiety” pokazuje kobietę z dzieckiem na kolanach. Henryk Siemiradzki sportretował swoją matkę. P.P. Rubens, August Renoir, Jan van Eyck , S.F. El Greco, Paul Cezanne i wielu innych. A każdy na swym portrecie przedstawił różne emocje na twarzach matek – subtelność i wdzięk, dostojeństwo, zwyczajność , troskę , zadumę i radość .
Pablo Picasso widział matkę uśmiechniętą.

Portrety matek spotykamy w literaturze.
W powieści M. Gorkiego – „matka”, tytułowa postać utworu, żyje w cieniu męża pijaka i syna indywidualisty..
Jest przykładem kobiety nieugiętej, twardej i religijnej. Aby nie stracić syna, poznaje jego myśli, uczucia i idee. Jest to przykład na to, że matka dla swego dziecka jest gotowa zrobić wszystko.
Zupełnie inną matkę widzimy w postaci matki Curage, którą stworzył Bertolt Brecht.
Matka Curage, wciagnięta w chaos i okrucieństwo wojny, markietanka, ciągnie ze sobą swoje dzieci i podąża za armią. Wojna, będąca jej żywiołem , przynosiła jej zyski, ale w konsekwencji straciła wszystko, nawet dzieci. Wynędzniała i samotna zaprzęgła się do pustego wozu i znowu podążyła za wojskiem.
Nie sposób przywoływać wszystkie sylwetki matek z literatury.
Już w mitologii mamy opis matki. Bogini Demeter mści się na bogach za porwanie córki Persefony.
Piękną postać matki nakreśliła Maria Konopnicka w nowelce – „Dym”, pokazując jej poświęcenie i miłość , skierowaną do syna Marcysia, pracującego w fabryce. Po jego stracie,
dym, unoszący się z fabrycznego komina, stał się dla niej wyjątkową pamiątką.
W „Tangu” Mrożka matka Artura jest kobietą łamiącą wszelkie wartości moralne i estetyczne.

Pięknie o matce napisał Konstanty Ildefons Gałczyński:

Spotkanie z matką

Ona mi pierwsza pokazała księżyc
i pierwszy śnieg na świerkach,
i pierwszy deszcz.

Byłem wtedy mały jak muszelka,
a czarna suknia matki szumiała jak Morze Czarne.

Wspomnę jeszcze jedną matkę, która na zawsze wpisała się w historię ludzkich dziejów, jest nią – Matka Teresa, święta z Kalkuty , która takie wskazówki w swych słowach pozostawiła:

„Życie

Życie jest szansą
schwyć ją.

Życie jest pięknem
podziwiaj je.

Życie jest błogosławieństwem
kosztuj go.

Życie jest marzeniem
urzeczywistnij je.

Życie jest wyzwaniem
zmierz się z nim.

Życie jest obowiązkiem
spełnij je.

Życie jest grą
zagraj w nią.

Życie jest cenne
zatroszcz się o nie.

Życie jest bogactwem
zachowaj je.

Życie jest miłością
ciesz się nią.

Życie jest tajemnicą
odkryj ją.

Życie jest obietnicą
spełnij ją.