Ignacy Krasicki

Ignacy Krasicki

Ignacy Krasicki (herbu Rogala) urodził się 3 lutego 1735 roku w Dubiecku. Był poetą, prozaikiem i publicystą, prezydentem Trybunału Koronnego w Lublinie.
Pochodził z rodziny posiadającej hrabiowski tytuł Świętego Cesarstwa Rzymskiego. Jego krewnymi były najbardziej wpływowe rody Rzeczypospolitej. Był jednym z pięciu synów Jana Krasickiego. Ze względu na powoli zbliżające się ubóstwo, kasztelan postanowił czterech synów przeznaczyć do stanu duchownego, aby nie musieć dzielić majątku. Nie był to jedyny powód wybrania dla synów duchowej ścieżki. Pani kasztelanowa była osobą niezwykle pobożną, zależało jej na religijności wśród synów.
W 1751 roku Ignacy wstąpił do warszawskiego seminarium duchownego. Osiem lat później otrzymał święcenia kapłańskie. Dwa lata studiował w Rzymie, a kiedy wrócił do kraju, przyjął urząd sekretarza prymasa i zaprzyjaźnił się z Poniatowskim, przyszłym królem Polski. W późniejszych latach Krasicki stał się ulubieńcem Stanisława Augusta. Współorganizował, a czasem uczestniczył, w tzw. „obiadach czwartkowych”.
Krasicki otrzymał biskupstwo warmińskie, tytuł senatora, a nawet tytuł książęcy. W ostatnich latach życia piastował funkcję arcybiskupa gnieźnieńskiego
.
Dzięki wysokiemu stanowisku Krasicki odczuwał uzasadnioną niezależność. „Niewygodną” sytuacją były dla niego kontakty z królem Prus. Czuł się zobowiązany wobec Poniatowskiego.
Po trzecim rozbiorze Krasicki otrzymał od papieża Piusa VI brewe*, nakazujące mu krzewić wśród Polaków obowiązek miłości i wierności władcom.

Debiut pisarski Krasickiego miał miejsce dopiero w 1775 roku. „Hymn do miłości Ojczyzny” stał się nieformalnym hymnem narodowym Rzeczypospolitej. Utwory Krasickiego często były drukowane w gazecie „Monitor”. Po trzecim rozbiorze wydał własne czasopismo, podobne do „Monitora”, „Co tydzień”.

Wybrane utwory:
”Myszeida”
”Monachomachia”
”Mikołaja Doświadczyńskiego przypadki”
”Pan Podstoli”
Liczne bajki, satyry i przypowieści.

Niektóre z dzieł Krasickiego przetłumaczono na wiele języków, m.in. łaciński, niemiecki, francuski, chorwacki, węgierski czy włoski.
Był inspiracją dla wielu poetów oświeceniowych i poetów XX wieku oraz prozaików, m.in. dla Stanisława Trembeckiego, Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego, Franciszka Zabłockiego, Henryka Sienkiewicza i Adolfa Nowaczyńskiego.
Został odznaczony przez króla orderami Orła Białego, Świętego Stanisława oraz medalem honorowym ”Signum laude virum musa vetat mori” (”Niech ten znak sławi męża, a muza uczyni nieśmiertelnym”).
Zmarł 14 marca 1801 roku w Berlinie. Pochowano go w katedrze Świętej Jadwigi Śląskiej w Berlinie. W 1829 roku został przeniesiony do Katedry Gnieźnieńskiej.

*brewe – pismo papieskie mniej uroczyste niż bulla.

Źródła:
-„Zarys dziejów literatury polskiej”, J. Kleiner, W. Maciąg
-www.wikipedia.pl

Hanna Maria Szczesiak 2008.11.20

Share

Written by:

3 883 Posts

View All Posts
Follow Me :