Historia
Grupa Hey powstała w czerwcu 1992 roku w Szczecinie. Słowa cytowane powyżej wypowiedział młody muzyk Piotr Banach do równie młodej Kasi Nosowskiej. Banach dobrze wiedział co mówi i wiedział jak to zrealizować głównie dlatego, że miał za sobą sporo doświadczeń. Grywał bowiem w zespołach takich jak: Paragraf 4, Kryterium, Grass, Kolaboranci czy Dum – Dum. Również Kasia Nosowska nie wzięła się znikąd. Śpiewała ona z takimi zespołami jak Kafel, Dum – Dum, No Way Out, Vivid, a także robił chórki dla Pidżamy Porno i Aliansu.
Poza Kasią Nosowską i Piotrem Banachem w skład Hey weszli również Jacek Chrzanowski (basista Kolaborantów), Marcin Żabiełowicz (Guitars Project) oraz Robert Ligiewicz (Crayden).
Grupa, w miesiąc po założeniu pojechała na festiwal do Jarocina. Mimo, że mieli tylko kilka kompozycji zostali wyróżnieni II nagrodą w plebiscycie dziennikarzy. Dodatkowo zainteresowała się nimi również Katarzyna Kanclerz, która wtedy była szefową Izabelin Studio. Znajomość ta zaowocowała podpisaniem kontraktu muzycznego (listopad).
Zespół rzutem na taśmę wchodzi na polską scenę muzyczną z kawałkiem „Moja i twoja nadzieja”, który uświetnił finał Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy w styczniu 1993 roku. Dopiero w miesiąc później utwór ten ukazał się na pierwszej płycie „Fire”. Co ciekawe utwór ten stał się również hymnem nadziei dla powodzian z 1997 roku.
Wspomniany wcześniej krążek „Fire” został wydany w lutym nakładem Izabelin Studio, a trasa koncertowa promująca ten album była sporym zaskoczeniem , gdyż cieszyła się dużą frekwencją, jak na zespół, który dopiero co pojawił się na polskiej scenie muzycznej. Po tym sukcesie Hey wyruszył na swój pierwszy koncert do Danii, a później do Francji, gdzie podczas festiwalu Le Printemps De Bourges zdobyli pierwszą nagrodę. To z kolei zaowocowało udziałem Hey w europejskiej trasie „Trans Europa Express”.
W ramach Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu miał miejsce koncert Rock Opole, gdzie zaprezentowano najważniejszych polskich artystów rockowych. Brał w nim również udział Hey, gdzie grupa dała akustyczny koncert.
Z racji tego, że jeszcze we wrześniu sprzedaż płyty „Fire” przekroczyła sto tysięcy egzemplarzy w miesiąc później zorganizowano Trasę Złotej Płyty „Fire”. Trasę zakończyło wydanie kasety VHS, która poza fragmentami koncertów zawierała również wywiady z muzykami.
Na początku 1994 roku pierwsze osobiste wyróżnienie otrzymuje Kasia Nosowska. Dostała ona od Radia Kolor nagrodę za Największą Osobowość Sceniczną.
W kwietniu 1994 roku pojawia się kolejny album „Ho!”, który połączony był z nagraniami, wywiadami i sesjami, a także nagraniem teledysku do utworu „Misie”. Album w kilka dni od premiery otrzymuje status złotej płyty.
Co ciekawe 29 kwietnia 1994 roku (czyli w cztery dni po premierze) w Gazecie Wyborczej ukazuje się materiał pt: „Hey, tak nie wolno!”, w którym oskarżono Kasię Nosowską o plagiat. Podejrzewano bowiem , że tekst do utworu „Between” w rzeczywistości napisał T.S.Elliot. Następnego dnia na wszystkich płytach i kasetach „Ho!” umieszczono stosowną erratę.
Mimo tego małego potknięcia zespół w dalszym ciągu obsypywany jest licznymi nagrodami (Honorowi Mieszkańcy Miasta Szczecina), grywają liczne koncerty, a cała trasa promująca krążek „Ho!” uznana jest za trasę rekordów, gdyż wszystko było wówczas największe.
Podczas sierpniowego sopockiego festiwalu zespół został nagrodzony przez TVP za całokształt twórczości. Co więcej 9 października miało miejsce największe medialne wydarzenie roku. Był to koncert „Live” w katowickim Spodku. Współorganizatorem przedsięwzięcia było również brytyjskie MTV, a całość miała być przełomem w karierze zespołu. Wówczas też wręczono zespołowi platynową płytę za 330 tysięcy sprzedanych albumów „Ho!”. Z koncertu nagrano album „Live” oraz relację dla TVP 2. Dodatkowo podczas koncertu wystąpili gościnnie Andrzej Smolik oraz Lech Grochala. Podczas koncertu odbyła się również premiera dwóch utworów: „Heledore Babe” oraz „Anioły”.
6 grudnia 1994 roku ma miejsce premiera krążka „Live!” oraz boxu, który zawiera dokumentację trasy koncertowej promującej płytę „Ho!” oraz koncert w katowickim Spodku, a także album zdjęciowy, płytę i kasetę „Live!”.
Styczeń 1995 roku to dla Hey przede wszystkim trasa koncertowa do Stanów Zjednoczonych, gdzie grają w najważniejszych nowojorskich klubach.
Natomiast w marcu tegoż roku TVP organizuje koncert zatytułowany: „7 kobiet na 8 marca”, gdzie poza Kasią Nosowską wystąpiły również: Renata Przemyk, Anja Orthodox, Edyta Bartosiewicz, Kasia Kowalska, Anita Lipnicka oraz Ania Zalewska.
W lipcu Hey ponownie koncertuje w Stanach Zjednoczonych, a także odwiedza amerykańskie firmy fonograficzne oraz rozgłośnie radiowe. Po zakończeniu trasy koncertowej Kasia Nosowska ujawnia, że spodziewa się dziecka.
Natomiast 9 października 1995 roku pojawia się długo oczekiwana studyjna płyta „?”, którą promuje teledysk „Anioł”. Dodatkowo album jest promowany przez najdłuższą w historii zespołu trasę koncertową.
Po premierze krążka „?” nastąpiła kilkuletnia przerwa w historii zespołu, a grupa ponownie dała o sobie znać 5 maja 1997 roku kiedy to wydano krążek pt „Karma”. Do dnia dzisiejszego płyta ta jest uważana za jedną z najlepszych w całym dorobku Hey. To właśnie z tej płyty pochodzi koncertowy przebój „Katasza”. Warto tutaj wspomnieć, że płytę tę promowało pięć darmowych koncertów plenerowych. Zespół mimo sporej tremy nie zawiódł publiczności, a frekwencja na koncertach zaskoczyła wszystkich.
Po tym jak w sierpniu 1997 roku przez Polskę przeszła fala powodzi wszyscy artyści zrzeszeni w Universal Music Polska wydali nową wersję piosenki „Moja i twoja nadzieja”. Utwór ten wykonany w kilku wersjach uświetnił płytę cegiełkę.
Rok 1999 to dla zespołu przede wszystkim premiera płyty „Hey”, która jest odzwierciedleniem hasła punky-reggae-party. O płycie mówiono również, że ma być ostatnim albumem wydanym przez Universal Music Polska i jednocześnie ma spłacić długi, które pozostawiły po sobie krążki „?” oraz „Karma”.
W lipcu 1999 roku Piotr Banach oświadczył, że odchodzi z zespołu. W tym momencie Hey pozostał bez głównego kompozytora, gitarzysty i założyciela. Kasia Nosowska w felietonie „Hey is dead” (Filipinka) ogłasza, że to ostateczny koniec zespołu.
We wrześniu Kasia Nosowska otrzymuje nagrodę za najlepszą kreację aktorską w teledysku do utworu „4 pory roku” (festiwal Yach Film).
Aby dokończyć trasę koncertową do zespołu dołącza Paweł Krawczyk, który dotychczas występował z zespołem Nosowska. Podczas koncertów trwających od października do grudnia okazało się, że nowy członek zespołu został zaakceptowany przez publiczność.
Dlatego też po krótkiej przerwie, w 2001 roku zespół rozpoczął przygotowania do kolejnego albumu, który tym razem został nagrany w dość nietypowej scenerii, bo w posiadłości Jacka Chrzanowskiego.
13 sierpnia 2001 roku zespół Hey wystąpił podczas Festiwalu Przystanek Woodstock, a zespół został bardzo dobrze przyjęty. Poza standardowym repertuarem zespół zaprezentował kilka nowych utworów z mającej się ukazać płyty „[sic!]”.
10 września 2001 wypuszczono singiel „Cisza, ja i czas”, który był zapowiedzią nowej płyty. Teledysk do piosenki w dwóch wersjach został zrealizowany przez Joannę Rechnio, a premiera miała miejsce na stronie internetowej zespołu www.hey.pl .
Przed premierą krążka „[sic!]” grupa wypuszcza pod szyldem „Niepokonani” trzy albumy: reedycje pierwszego albumu „Fire”, a także dwie części „Greatest Hits”. Jednak opinie o tych krążkach nie są dość pochlebne.
22 października ukazuje się płyta „[sic!]” wydana przez Warner Music Poland, a trasa promująca krążek trwa miesiąc – od 7 listopada do 9 grudnia i łącznie liczy 19 koncertów w całej Polsce. Jednak miała to być jedynie pierwsza część tejże trasy, drugą część zapowiadano na rok 2002.
21 stycznia 2002 roku Hey został zaproszony do studia koncertowego im. Agnieszki Osieckiej, a występ ten był transmitowany przez radiową Trójkę.
Kilkanaście dni później miała miejsce premiera drugiego singla z wydanego w 2001 roku krążka „[sic!]”.
23 kwietnia 2002 roku Hey otrzymał pięć nominacji do Fryderyka, a także otrzymał nagrodę w kategorii najlepsza płyta roku – rock.
Miesiąc później (28 czerwca, 2 lipca) grupa zagrała na dwóch czeskich festiwalach, w tym na jednym z najbardziej prestiżowych „Rock For People”.
11 listopada odbyła się premiera kolejnego singla z płyty „[sic!]” – „Cudzoziemka w raju kobiet”. Natomiast od 21 listopada do 8 grudnia odbyła się jubileuszowa trasa koncertowa pt: „10 lat po…”
Trasa koncertowała była jeszcze kończona w lutym i marcu 2003 roku, a następnie (17.03) do sklepów trafił dwupłytowy album „Koncertowy”. Po zakończeniu trasy zespół pracował nad wydaniem kolejnej płyty. I tak 17 listopada 2003 roku wydano kolejny, już siódmy album „music, music”, a singlem promującym album był utwór „Muka!”. Tydzień po premierze odbyła się trasa koncertowa, która kontynuowana była również w lutym i marcu roku następnego. Dodatkowo na początku 2004 roku miała miejsce premiera kolejnego singla z krążka „music, music”, czyli utwór „Mru, mru”. W tym samym roku również Hey wyjechał na kilka koncertów do Czech.
Natomiast 9 marca rozdano kolejne Fryderyki i tym razem Hey otrzymał nagrodę za najlepszą płytę rockową roku 2003.
31 lipca to kolejny Przystanek Woodstock i następny (jednocześnie pierwsza płyta DVD) zarejestrowany i wydany koncert (premiera,15 listopada).
W październiku Kasia Nosowska ponownie została wyróżniona na festiwalu Yach Film, tym tazem za kreację aktorską w teledysku „Mru, mru”. W między czasie wydano również kolejny singiel z płyty „music, music”, a był to tym razem utwór „Moogie”. Również i ta premiera niesie za sobą kolejną trasę koncertową, która uzupełniona była również w 2005 roku.
Wakacje 2005 roku to kolejne festiwale – Festiwal Rockowy w Węgorzewie, Przystanek Woodstock (zdobywca Złotego Bączka), a także udział w VII Festiwalu im. Ryśka Riedla w Tychach oraz w 2. Edycji Hunter Fest w Szczecinie.
21 listopada 2005 roku wydano nowy album „Echosystem”, a singlem promującym był utwór „Mimo wszystko” (wydany 21 października).
19 listopada 2005 roku to trasa koncertowa: „Echosystem Tour”, która składała się z 14 koncertów w 13 największych, polskich miastach.
Warto tutaj wspomnieć, że zespół jako jeden z dwóch polskich wykonawców (Kayah) nagrali dla telewizji MTV koncert Unplugged. Krążek promowany utworami „[sic!”] oraz „Angelene” (cover PJ Harvey, z udziałem Agnieszki Chylińskiej) sprzedał się w 100.000 egzemplarzach.
Najnowsza płyta zespołu Hey pt.: „Miłość! Uwaga! Ratunku! Pomocy!” ukazała się 23 października 2009 roku.
Obecnie w skład zespołu wchodzą: Kasia Nosowska, Paweł Krawczyk, Marcin Żabiełowicz, Robert Ligiewicz, Jacek Chrzanowski (wcześnie do zespołu należeli: Piotr Banach oraz Marcin Macuk).
Twórczość
Dorobek Hey to 141 utworów znajdujących się na dziesięciu studyjnych i pięciu koncertowych albumach. Utwory te to: „4 pory”, „A gdy mnie sen zmorzy”, „A latter”, “A ty”, “Angelene”, “Anioł”, “Antiba”, “As Raindrops Fell”, „Between”, „Boję się o nas”, „Byłabym”, „Całą noc”, „Candy”, „Chiński urzędnik państwowy”, „Choice”, „Chyba”, „Cisza , ja i czas”, „Cudownie”, „Cudzoziemka”, „Czas spełnienia”, “Czy czy czy”, “Day of maturity”, „Delusions”, „Desire”,„Dolly”, „Dorosłość jak początek umierania”, “Dosyć poważnie”, “Dreams”, “Drops”, “Early winter”, “Eksperyment”, “Empty page”, “Fate”, “Faza Delta”, “Fire on my soul”, „Flower for Titus”, „Fotografia”, „Gdy mnie sen zmorzy”, “Guardian angel”, “Hanging on the telephone”, “Have a nice day”, “Heledore babe”, “Ho”, “I don”t know”, “Irish”, “Is it strange”, „Ja sowa”, „Je łe”, „Jeśli łaska”, „Jeśli Wiesz Co Chcę Powiedzieć”, Just another day”, “Karą będzie lęk”, “Katasza”, „Klus Mitroh”, „Kochana”, „Kropla”, „Kto tam u Ciebie jest?”, „Kto tam? Kto jest w środku?”, „Leże tu, leżeć chce”, „List”, „Little peace”, ”Mahjong”, „Maliny się kończą”, „Mam jak ty”, „Manto”, „Mataforgana”, „Mehehe”, „Miglanc”, „Mikimoto król pereł”, „Miłość! Uwaga! Ratunku! Pomocy!”, „Mimo wszystko”, „Misery”, „Misie”, „Miss ouri”, „Missy Seepy”, „Moja i Twoja nadzieja”, “Moll”, “Moogie”, „Morf na”, „Morf & na”,„Mówię”, „Mówię nie”, “Mru mru”, „Muesli”, “Muka”, „Musli”, „Na wieczność”, „Najważniejsze”, „Nie wierzę (Jackowi Cz.)”, „Nie więcej…”, „Niekoniecznie o mężczyźnie”, „Niekoniecznie o mnie”, „Nonsense”, „O drugim policzku”, „O podglądaniu”, „O suszeniu”, „O Tobie?”, “One of them”, “Pea Sorela”, “Piersi ćwierć”, „Piękna pani z czółenkiem”, „Pomyłka”, „Prawda”, „Prelud deszczowy”, „Puk, puk”, “R.E.R.E”,“Redemption song”, “Romans z Petitem”, “S.O.S.”, “Saskia”s Life”, “Schisophrenic Family”, “Sic”, “Sio”, “Snow white complex”, “Stygnę”, „Tak czy inaczej”, „Teksański”, “That”s a lie”, “To co czujesz”, „To trzeba lubić”, „To tu”, „Ty, Ty, Ty”, „Umieraj stąd”, „Vanitas”, „|W imieniu dam”, „Wczesna jesień”, “What about me”, “Where is me mind”, “Wielki węzeł”, “Wodolanki”, “Wycofanie”, „Z jednej krwi”, „Z rejestru strasznych snów”, „Zakochani”, „Zakryty mam wstyd”, „Zazdrość”, „Zeroekran”, „Zobaczysz” oraz „Że”.
Marta Kotas
