Człowiek widmo
Tak naprawdę, gdyby nie fakt, że w kulturze zachowało się kilka utworów autorstwa Mikołaja z Radomia nikt, by nie wiedział, że ktoś taki w ogóle istniał. Do tej pory nie wiadomo dokładnie w jakich latach żył. Jedyne co dało się określić to fakt, iż jego działalność przypada na pierwszą połowę XV wieku. Co w zasadzie nic nie wyjaśnia. Nie jest pewne co robił, kim był ani tym bardziej, gdzie przebywał artysta. Informacje o jego biografii wyczytywane są na podstawie wydarzeń opisywanych w poszczególnych jego dziełach. I tak na tej podstawie ustalono, że w latach dwudziestych XV w. przebywał w Krakowie i był związany ze środowiskiem wawelskim. Można to wyczytać z hymnu panegirycznego: Hystorigraphi aciem mentis , gdzie opisany jest zarówno Kraków jak i Władysław Jagiełło, królowa Zofia, a także zmarły królewicz Kazimierz.
Jedyną pewną rzeczą w jego biografii może być fakt, iż na pewno tworzył po roku 1430. Pewność taką daje utwór do tekstu Magnificat , który to został opracowany techniką fauxbourdonową. Zaczęła ona rozpowszechniać się dopiero po roku 1420 jednak musiało upłynąć trochę czasu nim trafiła ona do Polski.
Pewnikiem jest również to, że Mikołaj z Radomia był jednym z pierwszych i najstarszych twórcą muzyki wielogłosowej w Polsce.
Jedyna dziesiątka
Do dziś zachowało się jedynie dziesięć utworów Mikołaja z Radomia. Przetrwały one dzięki wpisowi do piętnastowiecznych zbiorów muzyki wielogłosowej. Co prawda nie podano dokładnej daty kompozycji poszczególnych utworów jednak widnieje tam data 1445. Można ją odczytywać jako datę kiedy zostały one wprowadzone do zbiorów.
Tak więc pośród dziesięciu utworów znalazł się jeden utwór świecki Hystorigraphi aciem mentis , jeden utwór bez tekstu oraz utwory kościelne: Et in terra pax hominibus , Patrem omnipotentem , Et in terra pax hominibus , Patrem omnipotentem , Et in terra pax ho minibus , Patrem omnipotentem , Magnificat , Alleluja .
Marta Kotas 2008.09.03
