Mało szczegółów.
Jacek Różycki urodził się w Łęczycy około roku 1635 natomiast zmarł pomiędzy 30 czerwca 1703 a 31 grudnia 1704 roku w Warszawie. Początkowo był sopranistą w kapeli króla Władysława IV Wazy. Różyckiego przyjął do niej ok. 1645 roku Marco Scacchie. Natomiast około roku 1657 przejął stanowisko królewskiego kapelmistrza. Wcześniej funkcję tę pełnił Bartłomiej Pękiel natomiast Różycki pozostał kapelmistrzem niemalże do końca swych dni. To sprawiło, że jego kapela grała u boku, aż czterech polskich władców: Jana Kazimierza, Michała Korybuta Wiśniowieckiego, Jana III Sobieskiego oraz Augusta II. Poza tym, że był nadwornym kapelmistrzem posiadał również tytuł sekretarza królewskiego, a w październiku 1697 roku został mianowany kierownikiem sasko – polskiej kapeli królewskiej. Funkcję tę dzielił z Johannem Chrisophem Schmidtem. Warto zaznaczyć, że kapela została przeniesiona z Warszawy do Drezna, gdy elektora saskiego Augusta II mianowano królem Polski.
Mimo intensywnej pracy na dworze królewskim Jacek Różycki prowadził również bogate życie towarzyskie i rodzinne. Miał trójkę dzieci: Konstantego, Elżbietę oraz Franciszkę Juliannę. Był dwa razy żonaty z Zofią i z Marianną.
Bez druku
Różycki ma w swoim dorobku blisko 70 utworów jednak za jego życia żaden z nich nie ukazał się drukiem. Do dziś w archiwach klasztoru jasnogórskiego, katedry na Wawelu czy w Bibliotekach Polskiej Akademii Nauk w Gdańsku, Bibliotece Jagiellońskiej oraz w Bibliotece Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego możemy znaleźć rękopisy tychże kompozycji.
Na jego dorobek składają się przede wszystkim motety i koncerty religijne, msze, litanie, hymny, a także różnego rodzaju kompozycje instrumentalne.
Marta Kotas 2008.09.03
