„Była jedną z największych gwiazd filmowych w dawnym hollywoodzkim stylu. Obdarzona wielką urodą i niemałym talentem aktorskim, przez lata królowała na ekranie, a także dostarczała żądnym sensacji widzom pożywki swoim pełnym niezwykłych wydarzeń i skandali życiem prywatnym, zwłaszcza burzliwym związkiem ze znakomitym aktorem, Richardem Burtonem” – piszą o Liz Taylor organizatorzy stołecznego przeglądu.
W Iluzjonie (kino działa w gmachu Biblioteki Narodowej w Al. Niepodległości) przypomnianych zostanie dziewięć wybranych filmów, w których wystąpiła Taylor: „Lassie wróć” (reż. Fred M. Wilcox, USA, 1943), „Kotka na gorącym blaszanym dachu” (reż. Richard Brooks, USA, 1958), „Kleopatra” (reż. Joseph L. Mankiewicz, USA/Wlk. Brytania, 1963), „Olbrzym” (reż. George Stevens, USA, 1956), „Haiti – wyspa przeklęta” (reż. Peter Glenville, USA, 1967), „Poskromienie złośnicy” (reż. Franco Zeffirelli, USA/Włochy, 1966), „Nocne widma” (reż. Brian G. Hutton, Wlk. Brytania, 1973), „Boom” (reż. Joseph Losey, Wlk. Brytania, 1968), „Kłopotliwy wnuczek” (reż. Vincente Minnelli, USA, 1951).
Elizabeth Taylor urodziła się 27 lutego 1932 r. w Londynie. Jej rodzice byli Amerykanami. Na początku II wojny światowej, w 1939 r., Elizabeth wraz z rodziną przyjechała do Stanów Zjednoczonych. Na dużym ekranie pojawiła się po raz pierwszy już jako 10-latka, w filmie „There’s One Born Every Minute” (1942). W następnym roku zagrała w familijnej produkcji „Lassie wróć”.
W kolejnych filmach – jak przypomina Filmoteka Narodowa – Taylor „przedstawiała sobą głównie pełen uroku typ +słodkiej dziewczyny+, od czego uwolnił ją dopiero słynny producent hollywoodzki Mike Todd, który uczynił z niej aktorkę dramatyczną”.
W latach 50. Taylor zaczęła otrzymywać coraz ambitniejsze zadania aktorskie. Wystąpiła m.in. w komediach Vincente Minnellego „Ojciec narzeczonej” (1950) i „Kłopotliwy wnuczek” (1951) oraz w słynnym „Olbrzymie” (1956), u boku Jamesa Deana. W 1957 r. otrzymała nominację do Oscara za rolę w filmie „Raintree County” (1957). Kolejne nominacje przyniosły jej występy w „Kotce na gorącym, blaszanym dachu” (1958) i „Nagle, zeszłego lata” (1959). W latach 60. Taylor dwukrotnie została laureatką Oscara; nagrodzono ją za kreację w filmie „Butterfield 8” (1960) i za tytułową rolę w „Kto się boi Virginii Woolf?” (1966).
Słynąca z burzliwego życia osobistego, ośmiokrotnie zamężna, miała siedmiu mężów, dwukrotnie bowiem wychodziła za mąż za Richarda Burtona, z którym wystąpiła w 12 filmach. Ich romans został uznany za jeden z najgłośniejszych w historii Hollywood. Taylor poznała Burtona na planie zrealizowanej superproducji „Kleopatra”. W duecie z nim stworzyła później niezapomniane kreacje w takich filmach, jak „Poskromienie złośnicy” (1966), „Haiti – wyspa przeklęta” (1967) czy „Boom” (1968).
W latach 70. aktorka przeżywała kryzys. Spowodował on u niej problemy alkoholowe i chorobliwą nadwagę, jednak dzięki kuracjom odwykowym artystka przezwyciężyła je. W latach 80. Taylor włączyła się w wiele akcji charytatywnych, wśród nich w działalność na rzecz chorych na AIDS. Grała w tym okresie głównie w filmach telewizyjnych, bowiem kłopoty zdrowotne ograniczyły bardzo jej możliwości aktorskie. Po raz ostatni wystąpiła, w 2001 r., w filmie telewizyjnym „These Old Broads”. Łącznie miała w dorobku ok. 70 ról w filmach fabularnych i telewizji.
Była znana ze swojej działalności dobroczynnej, którą zajęła się w ostatnim okresie życia. Po śmierci amerykańskiego aktora Rocka Hudsona pomogła np. uruchomić Amerykańską Fundację ds. Badań nad AIDS (amfAR). Stworzyła również własną – Elizabeth Taylor Aids Foundation (ETAF).
W 1999 r. otrzymała Order Imperium Brytyjskiego, wcześniej odznaczono ją francuską Legią Honorową (1988).
Zmarła 23 marca w Los Angeles, w wieku 79 lat. Była uważana za jedną z najpiękniejszych kobiet XX wieku.
Przegląd w Warszawie odbędzie się w ramach iluzjonowego cyklu „Aktorskie portrety”. Filmy będą prezentowane od 17 do 30 maja Szczegółowe informacje o programie dostępne będą na stronie internetowej www.fn.org.pl. (PAP Life)
jp/ ls/ tom/
