„Mam męski głos”, „nigdy nie miałam rywalki”, „zawsze wolałam siedzieć w domu” – takie m.in. wyznania padły z ust włoskiej ikony kina w PWSFTviT w Łodzi. Gospodarzem spotkania z publicznością był rektor uczelni Robert Gliński, a jednym z prowadzących – Tomasz Raczek, dyrektor artystyczny 1. Festiwalu Philips Cinema Mundi im. Zygmunta Kałużyńskiego. Cardinale jest gościem honorowym tej imprezy.
Przywitana oklaskami artystka, w obecności miłośników jej talentu, wśród nich studentów aktorstwa w PWSFTviT, wspominała swą współpracę ze sławnymi reżyserami, m.in. Federico Fellinim („Osiem i pół”, 1963), Luchino Viscontim (np. „Lampart”, 1963), Sergio Leone („Pewnego razu na Dzikim Zachodzie”, 1968).
Cardinale urodziła się w Tunezji, od dzieciństwa posługiwała się językiem francuskim. Przez włoskich filmowców została odkryta po tym, jak zwyciężyła w konkursie piękności i zaproszono ją na festiwal w Wenecji. W pierwszych filmach, w których wystąpiła, jej głos dubbingowano – aktorka prawie wcale nie znała bowiem języka włoskiego. Publiczność usłyszała głos Cardinale po raz pierwszy dopiero w filmie Felliniego „Osiem i pół”.
„Współpraca z Federico, magiem kina, to zawsze była wielka improwizacja. Dlaczego Fellini zdecydował się wreszcie +udzielić mi głosu+? Chyba dlatego, że ja mam… męski głos. Wobec tego, w przypadku aktorki, +głos inny+. Poza tym mówiłam źle po włosku. I dlatego Federico chciał mój głos usłyszeć” – oceniła artystka.
Cardinale – jedną z największych, obok Sophii Loren i Giny Lollobrigidy, gwiazd kina włoskiego – pytano, czy jej zdaniem możliwa jest prawdziwa przyjaźń między znanymi aktorkami. Cardinale podkreśliła, że Loren i Lollobrigida weszły do panteonu gwiazd wcześniej niż ona. Jednocześnie przyznała: „Ja nigdy nie miałam rywalki”.
Nie zabrakło pytań o życie prywatne. Cardinale zaznaczyła, że nienawidzi plotek. „Moje życie jest moje i nie należy do innych. Zawsze byłam dyskretna. Dziennikarze nie zdołali wejść w moją prywatną strefę. Żeby zwracać na siebie publiczną uwagę, trzeba bywać w miejscach publicznych. Ja zawsze wolałam siedzieć w domu” – powiedziała gwiazda.
Cardinale żartowała, że filmowych nagród, które jej przyznano, nie jest już w stanie zliczyć. Podkreśliła jednak, że chętnie, zwłaszcza w ostatnich latach, współpracuje z reżyserami dopiero debiutującymi, tuż po szkołach, kręcącymi swoje pierwsze filmy. Tak było w przypadku komediodramatu „Signora Enrica” (2011), który zrealizował 28-latek z Turcji, Ali Ilhan. Za rolę w tym filmie Cardinale otrzymała nagrodę dla najlepszej aktorki na festiwalu w tureckiej Antalyi.
Także w sobotę w Łodzi Claudia Cardinale odebrała statuetki. Rektor Gliński wręczył aktorce dwie figurki, przedstawiające niezapomniane postaci grane przez Cardinale w filmach „Osiem i pół” i „Pewnego razu na Dzikim Zachodzie”. Spotkanie zakończyło się odśpiewaniem gromkiego „Sto lat” na cześć gwiazdy.
Przed rozmową w „filmówce” w łódzkim kinie Bałtyk miało miejsce inne wydarzenie z udziałem Cardinale. Kinową salę w Bałtyku nazwano imieniem patrona festiwalu, wybitnego krytyka filmowego Zygmunta Kałużyńskiego (1918-2004). Przy wejściu do sali umieszczono tablicę z nazwiskiem Kałużyńskiego. W sobotę tablicę odsłoniła uroczyście Claudia Cardinale – jak zauważył Tomasz Raczek, jedna z ulubionych aktorek Kałużyńskiego. W kinie na aktorkę czekała grupa fanów, ustawionych w kolejce po autografy.
Raczek, który wspólnie z Kałużyńskim prowadził cykl telewizyjnych programów „Perły z lamusa”, wyraził nadzieję, że w sali imienia Kałużyńskiego wyświetlane będą wyłącznie znakomite filmy.
Festiwal Philips Cinema Mundi, prezentujący najlepsze nieanglojęzyczne produkcje z całego świata, trwa w Łodzi od piątku, zakończy się w niedzielę. Wstęp na wszystkie seanse jest bezpłatny. Filmy są pokazywane m.in. w kinach Silver Screen, Bałtyk i Cytryna.
Joanna Poros (PAP)
jp/ ls/
