Krótka wzmianka
Feliks Janiewicz urodził się w Wilnie w 1762 roku. Nie wiadomo nic o jego wczesnym dzieciństwie. Pewne jest, że w wieku 15 lat został skrzypkiem wawelskiej kapeli królewskiej. Następie od 1784 roku przebywał na stypendium królewskim w Nancy, a rok później przeniósł się do Wiednia, gdzie zaprzyjaźnił się m.in. z Mozartem, Nardinim, Pugnaninim oraz z Haydnem. Po krótkim pobycie w Wiedniu przeniósł się do Włoch, a później na krótko do Paryża. Po tych wojażach, gdzie tworzył i poznawał nowe style muzyczne przeniósł się do Wielkiej Brytanii. Jednak również tam nie siedział w jednym miejscu. Był w Londynie, w Liverpoolu, a także od 1815 roku w Edynburgu, gdzie pozostał już do śmierci.
Do 1831 roku nie przestawał dawać koncertów, organizować imprez kulturalnych i muzycznych, prowadził również działalność wydawniczą oraz kierował orkiestrami. Mimo ciągłych podróży nie przestawał aktywnie kreować życia muzycznego.
Wybitna jednostka
Feliks Janiewicz uznawany jest za najlepszego skrzypka klasycystycznego. Jego utwory były zapowiedzią takich wirtuozów jak Wieniawski czy Lipiński.
Jego dorobek kompozytorski jest niewielki jednak mimo to mocno wpisuje się w styl muzyki klasycznej. Wykorzystuje w swoich dziełach walory wyrazowo – brzmieniowe skrzypiec. Do jego najważniejszych dzieł można zaliczyć przede wszystkim: pięć koncertów skrzypcowych: I Koncert F-dur , II Koncert E – dur , III Koncert A – dur , IV Koncert A – dur , V Koncert e – moll , a także sześć triów (na dwoje skrzypiec i wiolonczelę), sześć divertimenti (na dwoje skrzypiec), Koncert fortepianowy oraz liczne utwory kameralne, fortepianowe i pieśni.
Marta Kotas 2008.09.03
