Pierwsze i właściwie jedyne nauki pobierał w swym rodzinnym mieście. Po ukończeniu edukacji pracował w lwowskim sądzie, w urzędzie ławniczym. I to właściwie wszystkie istotne fakty z życia Zimorowica, o którym wiadomo współczesnym. Jego głównym dziełem są napisane w 1629 roku na ślub brata (Józefa Bartłomieja Zimorowica) pieśni zatytułowane „Roksolanki, to jest ruskie panny”. Dzieło to zostało wydane dopiero dwadzieścia pięć lat po śmierci Zimorowica, w 1654 roku, przez wspomnianego brata. Ocalił on tym samym spuściznę młodo zmarłego Szymona. „Roksolanki” były cyklem 69 pieśni (38 pieśni chóru „panieńskiego” i 31 pieśni „młodzieńskiego”) i w założeniu były rozpisane na role chłopców i dziewcząt. Pełny tytuł na karcie tytułowej brzmiał: „Roksolanki, to jest Ruskie panny na wesele B.Z. z K.D.” (czyli na wesele Bartłomieja Zimorowica z Katarzyną Duchnicówną). „Roksolanki” były to panny pochodzące z Rusi Czerwonej, którą wówczas nazywano Roksolanią.
Krytycy określili utwór Zimorowica jako jedno z najwybitniejszych osiągnięć staropolskiej liryki miłosnej. Uczucie przedstawione w pieśniach składających się na całość utworu jest czyste, nieskażone bogactwem, tytułami, jest siłą magiczną, wyjątkową, metafizyczną. Nie da się jej objąć rozumem, wszystko, co z nią związane jest piękne i idealne. Zimorowic koncentruje się na uczuciach i przeżyciach dwojga ludzi, niezważających na świat zewnętrzny a jedynie na swoje emocje i doznania. Jednocześnie stara się oderwać swój utwór od rzeczywistości, wymyśla przedziwne imiona swoim bohaterom (Licynia, Haniel, Helenora, Halcydis) po to, by czytelnik zrozumiał, że mowa o uczuciu ponad realiami, uczuciu abstrakcyjnym. To tu pojawia się przekonanie, że miłość silniejsza jest niż śmierć.
Warta uwagi jest także forma pieśni, bogata w różnego rodzaju odwołania literackie, w chwyty stylistyczne o różnym rodowodzie. Pojawia się więc metaforyka antyczna, ludowa, ale też religijna. Zimorowic posługuje się różnorakimi układami strof, pisze zarówno ośmiozgłoskowcem, jak i trzynastozgłoskowcem.
Szymon Zimorowic zmarł 21 czerwca 1629 roku w Krakowie, zaledwie 4 miesiące po ślubie swego brata.
Agata Ignatowicz 2008.06.19
