Zespół Niebiesko – Czarni został założony w roku 1962 przez Franciszka Walickiego. Ich pierwszy koncert miał miejsce 24 marca 1962 roku w gdańskim klubie „Żak”. Jeszcze w tym samym roku podczas I Festiwalu Młodych Talentów zajęli pierwsze miejsce. Po tak ciepłym przyjęciu zaczęli nagrania przygotowywać nagrania radiowe, a następnie płytowe. W latach 1962 oraz w 1963 prowadzili sopocki Non-Stop.
Rok 1963 to również roszady w składzie zespołu. I tak na miejsce powołanego do wojska Jerzego Kosseli pojawił się Janusz Popławski. Natomiast podczas sopockiego Non-Stopu z zespołu odeszli Daniel Danielowski, Henryk Zomerski oraz Jerzy Kowalski, a na ich miejsce przyszli: Zbigniew Bernolak, Zbigniew Podgajny oraz Andrzej Nebeski. od Non –Stopu do Niebiesko – Czarnych dołączył również Michaj Burano. Wraz z nim oraz z Czesławem Niemenem i Heleną Majdaniec wystąpili w paryskiej Olimpii, a także nagrali swoją pierwszą płytę „Les Noir Et Blue – Les Idoles De Pologne”.
W roku 1964 w dalszym ciągu wymieniał się skład Niebiesko – Czarnych. W styczniu do zespołu dołączył wokalista Wojciech Korda, który po odejściu Krzysztofa Klenczona. Mimo tych ciągłych zmian zespół w dalszym ciągu odnosił liczne sukcesy w tym m.in. podczas Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu oraz na V Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Sopocie (koncert „Na płytach całego świata”).
Lipiec 1965 to kolejne zmiany w zespole i tak na miejsce Włodzimierza Wandera, Andrzeja Nebeskiego oraz Zbigniewa Bernolaka (założyli zespół Polanie) przyszli Krzysztof Wiśniarowski i Tadeusz Głuchowski. Rok później z zespołu odszedł Czesław Niemen (założył grupę Akwarele). W tym samym roku Niebiesko – Czarni wraz z Michajem Burano podczas Festiwalu Piosenki w Renns zdobyli Grand Prix, a w Paryżu zajęli I miejsce podczas turnieju zespołów rockowych w klubie Golf Drout. Rok po tym sukcesie (1967) z zespołu odeszli Krzystof Wiśniarowski, którego zastąpił Krzysztof Potocki oraz Helena Majdaniec i Piotr Janczerski. Mimo to zespół wystąpił w Radiu Luksemburg.
W roku 1968 do zespołu dołączyła sekcja saksofonów, którą tworzyli Wiesław Żakowicz oraz Mirosław Polarek. W tym czasie zespół grywał liczne koncerty za granicą w tym m.in. w Szwecji, Jugosławii, Francji, Finlandii, NRF, Bułgarii, Kandzie, ZSRR, na Węgrzech i w państwach Beneluksu.
Niebiesko – Czarni odnieśli duży sukces w Stanach Zjednoczonych, gdzie byli m.in. gośćmi programu Danny Sulivan Show.
Kiedy wrócili ze Stanów rozpoczęli przygotowania do wystawienia pierwszej polskiej rock-opery Naga. Cel został osiągnięty i 22 kwietnia 1973 roku odbyła się premiera w Teatrze Muzycznym w Gdyni. Nagą Niebiesko – Czerwonych wystawiono ok. 150 raz nie tylko w Polsce ale i za granicą. Równocześnie grupa zaczęła coraz więcej koncertować za granicą niż w kraju. Po koncercie we Lwowie 30 czerwca 1976 roku zespół rozwiązał się.
Od tego momentu zespół kilkakrotnie reaktywował się na specjalne okazje w tym w roku 1986, 1987, 1992 oraz w roku 2002.
Mimo licznych przetasowań i ciągłych zmian w składzie Niebiesko – Czarni nagrali aż 24 single i czwórki oraz 8 płyt. Dali ponad 3000 koncertów nie tylko w Polsce, ale również w Europie i Stanach Zjednoczonych.
Marta Kotas 2009.02.01
