Zycie
Bolesław Woytowicz był polskim kompozytorem i pianistą urodzonym 5 grudnia 1899 roku w Dunajowcach na Podolu, natomiast zmarł 11 lipca 1980 roku w Katowicach.
Kiedy miał 14 lat uczył się gry na fortepianie. Jednak zanim zaczął karierę muzyczną zrobił doktorat z filologii słowiańskiej na uniwersytecie w Kijowie. Poza filologią studiował również matematykę i prawo w Warszawie.
Następnie, w latach 1920 – 1924 studiował grę na fortepianie w Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie, a w okresie od 1929 – 1932 uczył się kompozycji w Paryżu.
Poza działalnością kompozytorską Woytowicz był również wykładowcą. I tak pracował m.in. na Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Katowicach, a także wykładał również kompozycję na warszawskiej i krakowskiej Państwowej Szkole Muzycznej. Dodatkowo był jednym z twórców śląskiej szkoły kompozytorów.
Od 1924 roku prowadził również intensywną działalność koncertową zagranicą jak i w kraju. W czasie trwania II wojny światowej prowadził warszawską kawiarnię Salon Sztuki. Koncerty ograniczył dopiero po 1974 roku, kiedy to całkowicie poświęcił się pracy dydaktycznej i kompozytorskiej. Dodatkowo był również często zapraszany na międzynarodowe konkursy pianistyczne.
Nagrody
Za swoją twórczość Bolesław Woytowicz był wielokrotnie odznaczany i wyróżniany. Do najważniejszych odznaczeń i nagród zaliczyć należy przede wszystkim:
Państwową Nagrodę Muzyczną (1937), Nagrodę Państwową (1948), Nagrodę Państwową (1950), I Nagrodę na Festiwalu Muzyki Polskiej (1951), I Nagrodę na Festiwalu Muzyki Polskiej (1956), Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, Order Sztandaru Pracy I i II Klasy oraz Medal X-lecia Polski Ludowej.
Twórczość
Do najważniejszych kompozycji autorstwa Bolesława Woytowicza zaliczyć należy przede wszystkim utwory takie jak: Dwa Mazurki na fortepian (1928), Wariacje na fortepian (1928), Dwanaście Pieśni na głos z fortepianem (1928-30), Fantazja na skrzypce i fortepian (1929), Sonata na fortepian (1929), Trzy Tańce na fortepian (1930), Trio na flet, klarnet i fagot (1930), L’enfant va dormir, kołysanka na sopran, flet, fagot i harfę (1930), Oberek na fortepian (1930), Mała Kantata Dziecięca na Pochwałę Bozi i Słońca na 3-głosowy chór dziecięcy a cappella (1931), Kwartet Smyczkowy nr 1 (1932), Koncert Fortepianowy (1932), Suita Koncertowa na orkiestrę (1933), Dwa Tańce Polskie na głos, skrzypce, wiolonczelę i fortepian (1933), Żałobny Poemat „Pamięci Marszałka Piłsudskiego” na wielką orkiestrę symfoniczną (1935), Concertino na małą orkiestrę symfoniczną (1936), Powrót, balet (1937), Symfonia nr 1, 20 wariacji w formie symfonii (1938), Symfonia nr 2 „Warszawska” (1945), Recitativo na skrzypce lub wiolonczelę i organy (1946), Recitativo e arietta na fortepian (1947), Dwanaście Etiud na fortepian (1948), Kantata na Pochwałę Pracy na głosy solowe, chór mieszany i orkiestrę (1948), Sześć Szkiców Symfonicznych na wielką orkiestrę symfoniczną (1949), Nasza Pieśń wersja I na chór mieszany i małą orkiestrę symfoniczną (1950), Nasza Pieśń wersja II na chór mieszany (1950), Nasza Pieśń wersja III na głos i fortepian (1950), Prorok, Kantata na bas, chór żeński, chór męski i orkiestrę symfoniczną (1950), Pokój, wersja I, Pieśń na głos i fortepian (1951), Pokój, wersja II, Pieśń na chór mieszany a cappella (1951), Pokój, wersja III, Pieśń na chór mieszany i fortepian (1951), Sonata na flet i fortepian (1952), Kwartet smyczkowy nr 2 (1953), Trzy Ludowe Pieśni Śląskie na chór mieszany (1955), Lamento wersja I, wokaliza na sopran, klarnet i fortepian (1957), The Great Fugue na kwartet smyczkowy i dwa zespoły smyczkowe (1958), Lamento wersja II, wokaliza na sopran i orkiestrę symfoniczną (1959), Dziesięć Etiud na fortepian (1960), Symfonia nr 3 „Piano Concertante” na fortepian i orkiestrę (1963), Miniatura wersja I na skrzypce i fortepian (1966), Miniatura wersja II na skrzypce, altówkę i wiolonczelę (1966), Mała Sonata na fortepian (1977) oraz De Profundis na głos i organy (1977).
Marta Kotas 2009-07-05
