Szymon Szymonowic (Simon Simonides)

Szymon Szymonowic (Simon Simonides)

Swoją edukację kontynuował za granicą, we Francji i w Belgii, choć pobyty Szymonowica za granicą są nie do końca udokumentowane. W 1590 roku król Zygmunt II Waza powołał go na poetę królewskiego (obdarował Szymonowica tytułem poeta regus . Wtedy też została powierzona mu przez hetmana wielkiego koronnego Jana Zamojskiego misja utworzenia Akademii Zamojskiej. Szymonowic dostał też zadanie stworzenia biblioteki i drukarni w renesansowym Zamościu. Otworzył oficynę drukarską, prowadził działalność pedagogiczną w świeżo utworzonej Akademii Zamojskiej.
Szymonowic był poeta dwujęzycznym. Swoje pierwsze utwory pisał po łacinie, był zafascynowany greką. W 1587 roku Szymonowic napisał tragedię zatytułowaną „Casus Joseph” („Czysty Józef”), zaś w 1604 roku poemat zatytułowany: „Divus Stanislaus”, który traktował o postaci świętego Stanisława. Poemat ten zyskał sobie uznanie w kręgu wybitnych humanistów renesansowych. Oba utwory były odbiciem fascynacji Szymonowica literaturą grecką i rzymską zarówno pod względem formy, jak i poruszanych treści. Innym istotnym utworem z początków twórczości Szymonowica było dzieło zatytułowane „Aelinopaean” („Żałoby pean”) napisane w 1589 roku i będące hołdem oddanym zmarłemu Janowi Zamojskiemu.
Pierwsze utwory powstawały w języku łacińskim. Dojrzała twórczość obejmuje polskojęzyczne utwory poruszające sprawy obyczajowe, polityczne i religijne. Najwybitniejszym dziełem, z którego znana jest twórczość Szymonowica są „Sielanki” z 1614 roku (20 utworów) a w nich tekst „Żeńcy” formalnie utrzymane w konwencji sielanki. Faktycznie jednak „Sielanki” ukazują obraz wsi mało arkadyjski. Przedstawiony opis stosunków społecznych panujących w przedstawionej wsi jest wręcz okrutny. Harmonijnie funkcjonująca przyroda jest przeciwstawiona niesprawiedliwemu światu ludzkich zasad.
Twórczość Szymonowica odznacza się niezwykłą plastyka obrazu. Poeta posługuje się biegle mową pisaną, która odbija w sobie barwy wspaniałej natury. Język, którym posługuje się Szymonowic leży na pograniczu dwóch epok: renesansu i baroku. Ornamentyka brakowa języka poety polega na tworzeniu długich, rozbudowanych artystycznie wypowiedzi, a renesansowy charakter odbija się w czytelności tych skomplikowanych sformułowań i w jasności przekazu.
Szymonowic był człowiekiem o miłym usposobieniu, miał wielu przyjaciół, wiele życzliwych sobie osób. Prowadził bogatą korespondencję z intelektualistami renesansowymi, liczni przyjaciele pomagali mu przy tworzeniu i rozwijaniu Akademii Zamojskiej. Z biegiem lat zyskiwał coraz większą popularność a pod koniec życia otrzymał szlachecki tytuł i herb Kościesza. Osiadł na starość w Czarnięcinie pod Zamościem, gdzie też w wieku 71 lat zmarł 5 maja 1629 roku.
Agata Ignatowicz 2008.06.19

Share

Written by:

3 883 Posts

View All Posts
Follow Me :